Εισήγηση Διοικητικού Συμβουλίου
Συνάδελφοι
Με βάση την υπ΄αριθμ. 1407/2020 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών , η ΛΑΡΚΟ έχει μπει στη διαδικασία προ πτώχευσης από τις 28/02/2020 όπου διορίστηκε ειδικός διαχειριστής για να εκποιήσει την περιουσία της με συγκεκριμένο τρόπο. Από το τίμημα θα καλυφθούν οι υποχρεώσεις στους πιστωτές, μεταξύ αυτών και οι εργαζόμενοι. Προηγείται πάνω από όλα το κράτος και η χρηματοδότηση που δόθηκε για τις ανάγκες της ειδικής διαχείρισης. Σημειώνεται ότι το εργοστάσιο της Λάρυμνας δεν είναι περιουσία της ΛΑΡΚΟ.
Σχετικά με την διαδικασία πτώχευσης.
Ο διαχειριστής κάνει αίτηση πτώχευσης στις ακόλουθες περιπτώσεις:
1. Αν πάνε όλα καλά σύμφωνα με τον νόμο, μόλις μεταβιβαστούν τα πάντα στους νέους ιδιοκτήτες.
2. Εάν λήξει η θητεία του ειδικού διαχειριστή και δεν έχει μεταβιβαστεί σε νέο ή νέους ιδιοκτήτες το 75% του ενεργητικού της, όπου μέσα σε αυτό δεν συμπεριλαμβάνουν το εργοστάσιο.
Η θητεία του ειδικού διαχειριστή έχει λήξει 3 φορές μέσα σε αυτά τα 2 έτη. Είχαν την δυνατότητα να την πτωχεύσουν, δεν το έκαναν όμως δίνοντας παράταση. Η τελευταία παράταση θα λήξει στις 7 Απριλίου 2022. Αυτό το έκαναν γιατί διαφορετικά θα ήταν υπόλογοι απέναντι στον νομό για πτώχευση με δόλο, καθυστερώντας τους διαγωνισμούς με στόχο να την πτωχεύσουν και να χάσει περαιτέρω την αξία της.
Νομικά, ακόμη και να τους βγει το χρονοδιάγραμμα μέχρι τέλος Μάρτη και να καρποφορήσουν οι διαγωνισμοί, η οριστική μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων είναι πολύμηνη διαδικασία και αυτοί, σύμφωνα με τον νόμο είναι υποχρεωμένοι να το παραδώσουν στον ανάδοχο σε κατάσταση λειτουργίας. Αν πάλι δεν καρποφορήσουν οι διαγωνισμοί, έχουν τη δυνατότητα να την πτωχεύσουν με τη λήξη της διαχείρισης γιατί δεν θα έχει μεταβιβαστεί το 75% του ενεργητικού της. Στην περίπτωση αυτή όμως δεν θα έχουν εξαντλήσει τις υποχρεώσεις που τους θέτει ο νόμος, δηλαδή δεν θα έχουν πραγματοποιήσει επαναληπτικό διαγωνισμό, συνεπώς θα έχουν νομικό πρόβλημα να κατηγορηθούν για δόλο.
Οι διαγωνισμοί εργοστασίου και μεταλλείων πραγματοποιούνται παράλληλα. Όμως είναι δύο διαφορετικοί και ανεξάρτητοι μεταξύ τους, ενώ την ευθύνη να παραμείνει σε κατάσταση λειτουργίας το εργοστάσιο την έχει η διαχείριση.
Αν καρποφορήσουν οι διαγωνισμοί με δύο διαφορετικούς επενδυτές, τότε δίνεται η δυνατότητα, όχι η υποχρέωση, οι επενδυτές να δώσουν εκ νέου προσφορά, ο ένας για το κομμάτι του άλλου και αυτό είναι μία ακόμη πιθανότητα εκ νέου καθυστέρησης πριν ξεκινήσει το τελικό και πολύμηνο σε χρόνο, στάδιο της μεταβίβασης.
Με αυτά έχουμε τα εξής:
Η πτώχευση είναι στο τραπέζι.
Δεν μπορεί να γίνει πριν της 7/4.
Αν γίνει 7/4 είναι υπόλογοι για δόλο. Αν θέλουν να την πτωχεύσουν και να μην υπάρχει νομικό αδίκημα, πρέπει να βγουν άκαρποι οι διαγωνισμοί και να δώσουν νέα παράταση για να τους επαναλάβουν.
Αν καρποφορήσουν πρέπει να πάρουν νέα παράταση για να πραγματοποιηθεί η πολύμηνη διαδικασία πτώχευσης.
Σχετικά με την διαδικασία διαβούλευσης
Η πρόσκληση διαβούλευσης των ομαδικών απολύσεων είναι μια μονομερής διαδικασία. Δεν μας ρωτά για να την στείλει και νομικά έχει στενά χρονικά περιθώρια, το πολύ 30 ημερών και αν εξαντληθεί ο χρόνος και βγουν άκαρπες οι διαβουλεύσεις, η διαδικασία πηγαίνει στο ΑΣΕ, (Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας) και αυτό ελέγχει μόνο αν έγιναν διαβουλεύσεις και σε 10 ημέρες το πολύ τις ανακοινώνει με απόφαση.
Η έναρξη του χρονομέτρου ξεκίνησε από την Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου όπου ο δικαστικός επιμελητής μας απέδωσε την πρόσκληση σε διαβούλευση. Οι απολύσεις είτε το αποδεχτούμε είτε όχι, είτε συμμετέχουμε στις διαβουλεύσεις είτε όχι, θα γίνουν κανονικά, λαμβάνοντας ως ελάχιστα αυτά που αναφέρει η πρόσκληση.
Άρα, το σενάριο που φοβίζει τους εργαζόμενους, «αν δεν τα δεχτούμε μπορεί να τα χάσουμε……» δεν στέκει νομικά. Το επόμενο 40ήμερο είμαστε όλοι απολυμένοι έχοντας ως ελάχιστα αυτά που αναφέρονται στην πρόσκληση διαβούλευσης.
Άρα, το δίλημμα δεν είναι αν τα δεχόμαστε ή αν τα χάνουμε. Είναι, αν συμμετέχουμε η όχι στις διαβουλεύσεις για να διαπραγματευτούμε τις απολύσεις μας, οι οποίες ούτως η άλλως θα γίνουν.
Κάτω από αυτή την πραγματικότητα έχουμε μπει σε νέα φάση. Τα σχέδια της κυβέρνησης για τους εργαζομένους της ΛΑΡΚΟ πλέον δεν είναι στα λόγια και στις αερολογίες, είναι αποτυπωμένα με όλα τα νόμιμα μέτρα στο χαρτί και τα έχουμε μπροστά μας.
Η βάση και τα προτεινόμενα μέτρα επί των απολύσεων μας είναι απαράδεκτα, μας απολύουν, μη διασφαλίζοντας κανέναν μας την επόμενη μέρα και αρπάζοντας μας τον ιδρώτα που έχουμε δουλέψει.
Μας προτείνουν να μας πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες και μας οδηγούν στον εξευτελισμό. Οδηγούν 750 εργαζομένους να σκύψουν το κεφάλι και να γυρίσουν την πλάτη στους υπόλοιπους. Στους υπόλοιπους που στην ηλικία των 55 και άνω, σε μία δύσκολη ηλικία, μετά από 30 και 40 έτη εργασίας τους βάζουν να μαζέψουν τα μπογαλάκια τους από τους οικισμούς μέσα σε δύο μήνες. Από τα σπίτια που έχουν ρίξει δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να τα καταστήσουν κατοικήσιμα και τους πηγαίνουν στα αφερέγγυα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, μη γνωρίζοντας που θα πάνε, μη γνωρίζοντας τι επίδομα θα παίρνουν κάθε μήνα.
Έχοντας σίγουρο μόνο ότι αντί μισθού θα παίρνουν επίδομα, με το μέγεθος και την διασφάλιση που μπορεί να έχει ένα επίδομα. Μετά από 35 χρόνια εργασία τους προσφέρουν μια 100% ανασφαλή ζωή μέχρι να πάρουν σύνταξη, Την ώρα της συνταξιοδότησης δε, θα ξεκινήσει το δεύτερο στάδιο του εξευτελισμού, θα σταματήσει το επίδομα και θα ξεκινήσει η σύνταξη που θα είναι το 60% του επιδόματος αυτού.
Προτείνουν σε 750 εργαζόμενους να ξεκινήσουν έναν αγώνα εξευτελισμού για 3 μήνες και όποιος είναι ”καλό” παιδί και εφόσον τον θέλουν για τις ανάγκες τους, να ανανεώνει σύμβαση κάθε δίμηνο, αφήνοντας πάλι πίσω και έξω από τα συρματοπλέγματα τον “κακό” συνάδελφο. Βλέποντας καινούργιους πρόσφυγες να πετιούνται από τους οικισμούς, βλέποντας και άλλους στην επιδοματική ζωή για κάποιους μήνες, οι οποίοι με ένα επίδομα επανένταξης, θα προσπαθούν να βρουν φάει για τα παιδιά τους, δουλειά και σπίτι.
Σχετικά με την διασφάλιση της λειτουργίας.
Μόνο στα λόγια… Το παραμύθι ότι αν φύγουν οι 55 και επάνω θα διασφαλιστούν οι υπόλοιποι, στο γυρίζει πίσω και μικρό παιδί… Αν υλοποιηθεί, όπως είναι η πρόταση , δεν μπορεί από αντικειμενικούς λόγους να συνεχίσει να λειτουργεί το εργοστάσιο. 42 εργοδηγοί, 20 επιστάτες, 20 γερανιστές, διευθυντές, στελέχη και άλλοι τόσοι χείριστες εγκαταστάσεων. Είναι αδύνατο να υπάρξει επόμενη μέρα για το εργοστάσιο!
Σε κατάσταση λειτουργίας λέει ο νόμος τους! Ξεκάθαρα το γράφουν ότι πέραν του τριμήνου θα ανανεωθούν με μηνιαίες συμβάσεις όσοι κρίνονται αναγκαίοι. Ο μέσος νους διαβάζοντας την πρόσκληση διαβούλευσης αντιλαμβάνεται ότι πάνε να μας πετάξουν όλους έξω εξαφανίζοντάς μας μεθοδικά και σταδιακά.
Αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο, όπως μας λένε οι κολλητοί των υπουργών, τότε γιατί προτείνουν μέσα σε ένα μήνα να φύγουν από τους οικισμούς ακόμη και αυτοί που θα συνεχίσουν να εργάζονται με τρίμηνη σύμβαση αλλά έχουν σπίτι στην γύρω περιοχή.
Παράλληλα μας κλέβουν τις αποζημιώσεις και σε παλιούς και σε νέους. Μας κλέβουν γιατί σωστά ειπώθηκε μέσα στην βουλή, είναι χαρτογιακάδες, δεν ξέρουν τη σημαίνει δουλειά. Μας κλέβουν από την φοροληστεία, δίνουν δις στα αφεντικά τους,μας κλέβουν τις αποζημιώσεις εν ψυχρό και κουνούν το δάκτυλο στην γιαγιά που έκλεψε μια κονσέρβα από τα Lidl για να φάει.
Και δεν σταματούν μόνο εκει, μας κλέβουν ακόμη πιο πολύ στις αποζημιώσεις, όχι μόνο γιατί δεν τις υπολογίζουν με βάση τις συμβατικές υποχρεώσεις, αλλά μας εντάξουν και στον 4093/12 και βάζουν χέρι σε όλους μας, υπολογίζοντας κατά 1/6 λιγότερο τις αποζημιώσεις καθώς είχαν προβλέψει και μας είχαν κόψει τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας.
Επί της ουσίας σε παλιούς και σε νέους τα χρήματα που προτείνουν να δώσουν ως αποζημίωση είναι λιγότερα από αυτά που μας έχουν κρατήσει μέσα στα δυο έτη από περικοπές μισθών, δώρων και επιδομάτων αδείας. Και βεβαίως ούτε λόγος για το ασφαλιστήριο ζωής. Γιατί το θεωρούν προνόμιο να έχει κανείς ασφαλιστήριο ζωής σε μια επιχείρηση που έχει πάρει αρκετές 10καδες ζωές εργατών εν ψυχρό.
Συνάδελφοι τελείωσαν τα σενάρια και τα όνειρα. Αυτά έχουμε, αυτά προέβλεπαν οι διασφάλιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και των θέσεων εργασίας που έταζε η Κυβέρνηση με τους μηχανισμούς της, προεκλογικά και μέχρι χθες. Όλοι οι βουλευτές της πέρασαν από εδώ προεκλογικά. Να ο λογαριασμός και αυτός επειδή αγωνιστήκαμε δυο έτη, ούτε αυτά δεν θα έδιναν, θα μας είχαν ήδη καθαρίσει. Θα πρέπει κανείς να είναι αφελής η πληρωμένος για να πιστεύει και να διαδίδει άλλα…
Συνάδελφοι,
δεν το βάλαμε κάτω δυο έτη. Έχουμε καταφέρει να μιλά όλη η Ελλάδα για τον αγώνα μας. Έχουμε καταφέρει να κοιτάμε κατάματα την κυβέρνηση, να έχουμε το ίδιο μπόι και μπορούμε να συνεχίσουμε εξασφαλίζοντας περισσότερα. Αρκεί να έχουμε ομοφωνία και σύμπνοια. Αρκεί να μπούμε όλοι μέσα και να είμαστε κάθε μέρα δίπλα στους εργαζόμενους. Αρκεί να είμαστε μια γροθιά πετώντας από μπροστά μας οτιδήποτε καλλιεργεί την διάσπαση.
Όλοι μας θέλουμε να εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ οι θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα στο 100%. Κανένας δεν θέλει να φύγει από την ΛΑΡΚΟ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ. ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.
Από αυτή την άποψη κρατώντας μία συνέπεια στην υπεράσπιση το δικαιωμάτων των εργαζομένων προτείνουμε να δώσουμε και τη μάχη των διαβουλεύσεων, ξέροντας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια. Γνωρίζοντας ότι είναι μία τυπική διαδικασία.
Πάρα ταύτα πρέπει να την αξιοποιήσουμε. Η κυβέρνηση βιάζεται να μας διασπάσει, να μας σαλαμοποιήσει πριν δούμε ποιος είναι ο επόμενος, γιατί γνωρίζει ότι με το που θα μάθουμε, την ίδια μέρα θα είμαστε έξω από το σπίτι του και του φωνάζουμε:
«εμείς δεν σε θέλαμε, σε φέρανε παρά την θέλησή μας. Εδώ εργαζόμαστε τόσοι… και παίρνουμε τόσα…».Πρέπει να αξιοποιήσουμε τη διαδικασία των διαβουλεύσεων και να τους καθυστερήσουμε όσο είναι δυνατόν, αξιοποιώντας όλα τα μέσα, νομικά και συνδικαλιστικά, αγωνιστικά και διαπραγματεύτηκα με επιχειρηματολογία και τεκμήρια.
Εχθές πραγματοποιήθηκε μία συζήτηση μεταξύ των προεδρείων των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ και για πρώτη φορά υπήρξε ομοφωνία και σύμπνοια. Αποφασίσαμε να φέρουμε ως πρόταση εδώ και να γίνει ομόφωνη πρόταση του διοικητικού Συμβουλίου, της γενικής συνέλευσης, η εξής αντιπρόταση που βασίζεται στις αντιθέσεις που έχει μέσα η πρόσκλησή τους.Απορρίπτουμε την πρόταση της Κυβέρνησης. Δεν αποδεχόμαστε να βγούμε από την εργασία μας, από τα σπίτια μας, δεν αποδεχόμαστε την κλοπή των χρημάτων που έχουμε εργαστεί και μας ανήκουν.Παίρνοντας υπόψη το σκοπό της πρόσκλησης όπου οι ίδιοι αναφέρουν, τη συνέχιση της λειτουργίας και την διασφάλιση των αποζημιώσεων μας, συμμετέχουμε στις διαβουλεύσεις και αντιπροτείνουμε:
Για να εξασφαλιστεί η συνέχιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ πρέπει εξασφαλιστεί η επαναπρόσληψη όλων των εργαζομένων, χωρίς να υπάρχει διακοπή, με σύμβαση αορίστου χρόνου. Μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί η συνέχιση της λειτουργίας, δεν θα υπάρξει κενό σε θέσεις κλειδιά, θα μπορέσει να υπάρξει σχέδιο μετάδοσης της τεχνογνωσίας που έχουν όλοι οι εργαζόμενοι 55 ετών και πάνω, θα εξασφαλιστεί η μη απομάκρυνση του κεφαλαίου, το μη ξεδόντιασμα του έμψυχου δυναμικού της ΛΑΡΚΟ, που είναι αυτό που κράτα αυτή την στιγμή την αξία χρήση της.
Συμφωνούμε να μην επαναπροσληφθούν μόνο οι συνάδελφοι που σήμερα έχουν θεμελιώσει ασφαλιστικά και ηλικιακά δικαιώματα σύνταξης.
Δεν αποδεχόμαστε τους υπολογισμούς που κάνουν στις αποζημιώσεις μας. H καταβολή στο 100% της αποζημίωσης και των υποχρεώσεών του ασφαλιστηρίου συμβολαίου Σύμφωνα με τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχουν απέναντι μας, δεν απαγορεύεται να καταβληθεί. Είναι αδιαπραγμάτευτα, όπως αδιαπραγμάτευτη είναι η αναγνώριση της προϋπηρεσίας μας με δελτίο παροχής υπηρεσιών και στις εργολαβίες
Οι εργαζόμενοι, πλην αυτών που έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα να παραμείνουν στην εργασία μας, να συνεχίσει να λειτουργεί ενιαία η ΛΑΡΚΟ, μέχρι να αναλάβει ο ανάδοχος και να διαπραγματευτούμε οι ίδιοι μαζί του.
Έχουμε κάθε νομικό, συνδικαλιστικό και κυρίως ηθικό δικαίωμα μετά από τόσα χρόνια εργασίας και έχοντας δώσει τη ζωή μας στη ΛΑΡΚΟ, να υπερασπιστούμε την εργασία μας.
Τώρα και μέσα στις διαβουλεύσεις που πραγματοποιούμε να εξασφαλιστεί ότι με το που θα έρθει ο ανάδοχος και μέχρι να τελειώσουμε τις διαπραγματεύσεις μαζί του, με ευθύνη του κράτους θα καταβάλλεται η μισθοδοσία και ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Αν και εφόσον μέσα από τις διαπραγματεύσεις με τον ανάδοχο μπορεί να προκύψουν εργαζόμενοι που δεν θα απορροφηθούν, ανεξαρτήτως ηλικίας, να εξασφαλιστεί από τώρα μόνιμη και σταθερή εργασία σε γεωγραφικό τόπο επιλογής του εργαζόμενου, με τον ίδιο μισθό που είχε σήμερα, με τα ίδια δικαιώματα.
Οι διαπραγματεύσεις γίνονται με την ίδια την κυβέρνηση και η κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει σε οποιαδήποτε έκβαση των διαγωνισμών και του σχεδίου που έχει αναπτύξει για τη ΛΑΡΚΟ, με το οποίο συνεχίζουμε να διαφωνούμε και κρατάμε τις προτάσεις μας, τη συνέχιση της ενιαίας λειτουργίας, τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της. Με αυτή τη λογική να πάμε στις δύο πρώτες συναντήσεις την Παρασκευή και τη Δευτέρα και την Τετάρτη θα πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση όπου θα ενημερωθούν οι εργαζόμενοι για τις εξελίξεις, θα επισφραγίσουν τη θέση μας.
Η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία, στο μεγάλο συλλαλητήριο στις 26/2 το Σάββατο είναι επιβεβλημένη ως κλιμάκωση της σύσκεψης που κάναμε. Θα είναι παράλληλα και νέα αφετηρία της κλιμάκωσης που έχουμε μπροστά μας. Οι διαπραγματεύσεις από μόνες τους δεν θα φέρουν αποτέλεσμα, ο αγώνας θα φέρει αποτέλεσμα. Σε αυτή τη βάση, εκτιμώντας ότι καινούργιο έχουμε, θα ξανά συνεδριάσουμε, θα συντονιστούμε με τους άλλους χώρους, θα κλιμακωθούν οι αγώνες.