Εισήγηση στην Γ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ στις 3/11/23

Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες

Σχεδόν 4 χρόνια πέρασαν από την έναρξη της «εκκαθάρισης» της ΛΑΡΚΟ:

• Τους τελευταίους 14 μήνες έχει σταματήσει η λειτουργία της και δεν γίνεται ουσιαστική  συντήρηση των εγκαταστάσεων.

• Όλο αυτό το διάστημα οι χώροι εργασίας και οι συνθήκες διαμονής είναι άθλιες, κυριολεκτικά δεν έχουμε καρέκλα να καθίσουμε, νερό να πιούμε.

• Οι εργαζόμενοι ζούμε στην ανασφάλεια  με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που λήγουν 31/12/23.

• Οι οικονομικές απολαβές μας είναι στα όρια της εξαθλίωσης, ο πιο χαμηλόμισθος εργαζόμενος, αυτός που παίρνει 750 ευρώ καθαρά έχει χάσει 4.000 ευρώ ετησίως.

• Συνολικά, από την έναρξη της ειδικής διαχείρισης έως και σήμερα, μόνο στο εργοστάσιο, μετράμε πάνω από 300 θέσεις εργασίας λιγότερες και έχουν χαθεί πάνω από 100  εκατομμύρια ευρώ από το εισόδημα των εργαζομένων. Στην περιοχή μας, από την κίνηση στα μαγαζιά, έως και τον αριθμό παιδιών στα σχολεία η εικόνα είναι απελπιστική.

Όλο αυτό το διάστημα, έχοντας την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη εκατοντάδων Σωματείων και χιλιάδων εργαζομένων της χώρας μας,  αντιστεκόμαστε.Οι εχθροί μας είναι μεγαθήρια. 

Είναι οι Κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι επενδυτές,  ΜΜΕ, μηχανισμοί μέσα και έξω από το εργοστάσιο. 

Αντιστεκόμαστε να μην χάσουμε τις δουλειές μας και να μην μαραζώσει ο τόπος μας. 

Διεκδικούμε να επαναλειτουργήσει και να αναπτυχθεί η ΛΑΡΚΟ, να μας καταβληθεί ο κλεμμένος μόχθος μας.

Αγωνιζόμαστε για να έχουμε δουλειά, ψωμί και προκοπή στον τόπο που γεννηθήκαμε, επενδύσαμε τα νιάτα μας, την ζωή μας και τις στερήσεις των οικογενειών μας.

Με τον αγώνα μας έχουμε καταφέρει να βλέπουμε τον αντίπαλο κατάματα, έχουμε το ίδιο «μπόι», μετά από 4 χρόνια να είμαστε όρθιοι μέσα σε ένα  σκληρό ρίνγκ. Δεν είναι λίγο αυτό.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι λογικό να «γεννιέται»: 

• Η κούραση, «πόσο θα τραβήξει ακόμη».  

• Η απογοήτευση,  «η ΛΑΡΚΟ θα κλείσει οριστικά». 

• Η απελπισία, «να βρούμε αλλού δουλειά και να φύγουμε». 

• Η παραίτηση, «ότι είναι να γίνει, να γίνει να τελειώνουμε».

• Η αυταπάτη, « μήπως εάν ζητήσουμε μετατάξεις όλοι μαζί κάτι καταφέρουμε καλύτερο από τα προγράμματα ανεργίας». 

Είναι όμως τα πράγματα όπως θέλουν να φαίνονται επενδυτές και κυβέρνηση; 

Δηλαδή « έχουν παρατήσει το εργοστάσιο και τα μεταλλεία γιατί δεν τους ενδιαφέρει, γιατί η ΛΑΡΚΟ δεν θα επαναλειτουργήσει, γιατί θα αξιοποιήσουν τα μεταλλεύματα με άλλη μέθοδο», όπως δείχνει η εικόνα εγκατάλειψης των εγκαταστάσεων  ή οι συνθήκες που έχουν διαμορφώσει είναι στημένες για να μας «πείσουν» σε αυτή την εκδοχή και να τα παρατήσουμε;

Οι επενδύτες και οι κυβερνήσεις είναι παμπόνηροι, έχουν  χρόνο και  χρήμα να σχεδιάζουν και να διαμορφώνουν την εικόνα που τους εξυπηρετεί,  να διαμορφώνουν συνειδήσεις και συνθήκες για να περάσουν τις επιλογές τους. Έχουν στημένα κέντρα και «στρατιώτες» παραπληροφόρησης, προπαγάνδας και σύγχυσης σε αυτή την κατεύθυνση.   

Εμείς  πρόσβαση και πληροφορίες στα σχέδιά τους δεν μπορούμε να έχουμε και παράλληλα πολλές φορές οι καθημερινές ανάγκες δεν σε αφήνουν να δεις συνολικά και ξεκάθαρα την ουσία,  σε εγκλωβίζουν στην αναζήτηση  λύσης των αμέσων προβλημάτων επιβίωσης. 

Και αυτό το γνωρίζουν οι χορτάτοι των κυβερνήσεων και των επενδύσεων. 

Το γνωρίζουν και το αξιοποιούν.

Το «όπλο» των εργαζομένων απέναντι στα κρυφά σχέδια των επενδυτών και των κυβερνήσεων είναι η καλή καταγραφή των όσων συμβαίνουν γύρω μας, η συλλογική εκτίμηση και τα συμπεράσματα.  

Από τα «απόνερα» των πραγματικών σχεδίων τους , με σωστή μέθοδο και με συλλογική εκτίμηση μπορούμε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα ως προς την κατεύθυνση που έχουν. 

Άρα μια  καλή  καταγραφή και  εκτίμηση  θα  βοηθήσει στον δικό μας σχεδιασμό.

Για να δούμε λοιπόν, συλλογικά, όλοι μαζί, την καταγραφή που προσπάθησε να κάνει το Δ.Σ. Ας ξεκινήσουμε με τα εύκολα, με αυτά που παραδέχονται δημοσίους οι ίδιοι και γίνεται συζήτηση παγκόσμιου επιπέδου:

• Η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει σιδηρονικέλιο.

• Η χώρα μας έχει στο υπέδαφος της του 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου σε  αυτή. 

• Από την ίδρυση της ΛΑΡΚΟ έως και σήμερα έχουν παραχθεί 800.000 νικελίου και έχουμε καταγεγραμμένα άλλα 2 εκατομμύρια απόθεμα. 

Αυτά είναι αλήθεια. Τα παραδέχονται. Από μόνα τους εντάσσουν την ΛΑΡΚΟ ως μια επιχείρηση στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο με προοπτική μεγάλης κερδοφορίας.

Θα πει κανείς. «Ναι όλα αυτά, αλλά αν είναι έτσι γιατί δεν παράγουν και την έχουν εγκαταλείψει»; 

Για να δούμε, υπάρχουν λόγοι που τους εξυπηρετεί αυτή η τακτική εγκατάλειψης και απαξίωσης:

Από την μία, με την είσοδο του Εκκαθαριστή το «κόστος παραγωγής» τριπλασιάστηκε και τους τελευταίους 14 μήνες, με αυτό το πρόσχημα   σταμάτησαν την παραγωγή, σε μια   χρονική περίοδο που το νικέλιο έχει σταθεροποιηθεί στα ύψη. Αυτό  είναι μία αντίφαση που μπορεί να πεις «δεν τους ενδιαφέρει, θα την κλείσουν». 

Από την άλλη όμως σκέφτεστε τι θα γινόταν εάν την ώρα που άνοιξαν τις προσφορές και είδαν 6 εκατομμύρια ευρώ για όλη την ΛΑΡΚΟ, 6 ευρώ το στρέμμα δηλαδή,  η ΛΑΡΚΟ να ήταν σε φουλ παραγωγή και να έβγαζε 6 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα; Σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν άκυρος ο διαγωνισμός  για πολιτικούς και νομικούς ενδεχομένως λόγους. Άρα προτίμησαν να χάσουν κέρδη έτσι ώστε να βάλουν στο χέρι τους, την ΛΑΡΚΟ που τα γεννά.

Το σχέδιο  είναι «ο νέος ιδιοκτήτης να πάρει την ΛΑΡΚΟ χωρίς εργαζόμενους». Το λένε επίσημος από την πρώτη στιγμή. Άρα ούτε να λειτουργεί θέλουν μέχρι να δώσουν τα κλειδιά στον νέο ιδιοκτήτη, ούτε να συντηρείται, γιατί και τα δύο χρειάζονται εργαζόμενους. 

Επιδιώκουν «ο νέος ιδιοκτήτης θα διαλέξει όσους θέλει και με τους όρους της αγοράς», μας λένε από την πρώτη στιγμή. Άρα για να συμβεί αυτό πρέπει να είσαι άνεργος, έξω από το εργοστάσιο, μακριά από τον οικισμό και να έχει εξαθλιωθεί όλοι η περιοχή. Αν σε βρει μέσα, με Σωματείο και μισθούς, δεν μπορεί να σε πατάξει. Εάν δεν έχει εξαθλιωθεί όλη η περιοχή δεν μπορεί να κάνει παζάρι θέσεων εργασίας,  μισθών και δικαιωμάτων.

Θα πει κανείς: « εάν το σχέδιο τους είναι η επαναλειτουργία  γιατί το καθυστερούν;  Σιγά να μην περιμένουν μόνο και μόνο για εμάς, επειδή εμείς  είμαστε ακόμη μέσα στην ΛΑΡΚΟ».

Όχι.  Η καθυστέρηση δεν οφείλετε στον αγώνα των εργαζομένων. Με τον αγώνα των εργαζομένων δεν είμαστε άνεργοι.

Η καθυστέρηση οφείλεται  γιατί  ενδιαφέρονται για την ΛΑΡΚΟ. Οφείλετε στον καυγά για το ποιος θα πάρει τελικά την ΛΑΡΚΟ και στο παζάρι των επιδοτήσεων για το ποιος θα πάρει περισσότερο χρήμα στο όνομα  της «πράσινης» επαναλειτουργίας της ΛΑΡΚΟ.  

Μέχρι να τελειώσουν τα δικαστήρια και τα παζάρια, επιδιώκουν  να έχουν λύσει έτσι όπως το έχουν σχεδιάσει και το πρόβλημα με τους εργαζόμενους.

Δηλαδή να είμαστε έξω από την ΛΑΡΚΟ, άνεργοι, σε προγράμματα ανεργίας για μεγάλο χρονικό διάστημα και η περιοχή μας να έχει εξαθλιωθεί. Επιδιώκουν να είναι όλα έτοιμα να υποδεχτούμε τον «σωτήρα». Όχι μόνο οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, αλλά και οι τοπικές κοινωνίες.

Για αυτό άλλωστε στήνουν παγίδες και δημιουργούν προϋποθέσεις σε αυτή την κατεύθυνση όπως:

• « Εάν δεν συμφωνήσετε με το σχέδιο της Κυβέρνησης θα χάσετε τις αποζημιώσεις». Εάν είχαμε υποκύψει σε αυτό το ψευτοδίλημμα θα ήμασταν με την συμφωνία μας  άνεργοι   ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ.

• «Καθίστε στο σπίτι και να πληρώνεστε». Εάν είχαμε υποκύψει σε αυτό το ψευτοδίλημμα θα ήμασταν με την συμφωνία μας  έξω    από την ΛΑΡΚΟ, σκόρπιοι και σίγουρα άνεργοι ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ. 

• «Πάρτε άδειες άνευ αποδοχών». Όσοι πήραν άδειες δεν τους ανανέωσαν την σύμβαση. 

• Συνολικά, οι άθλιες συνθήκες παραμονής στο χώρο εργασίας που δεν τις βελτιώνουν, οι υποχρεωτικότητα εξάντλησης κανονικών αδειών, ρεπό και εξτρά άδειας ειδικής διαχείρισης σε μηνιαία βάση, η κατάργηση βαρδιών κ.α , όλα έχουν το κοινό παρανομαστή: να μας οδηγήσουν στο κάλπικο συμπέρασμα ότι η ΛΑΡΚΟ τελείωσε και να τα παρατήσουμε. Να μας οδηγήσουν να καθόμαστε σπίτι, να μην κοιτάμε τι βάρδια ήμαστε, τι ώρα είναι, να εμπεδώσουμε την ανεργία εμείς, οι οικογένειες μας, οι περιοχές γύρο από την ΛΑΡΚΟ.   

Και για αυτό το λόγο πρέπει να αντέξουμε να είμαστε μέσα στην ΛΑΡΚΟ μέχρι την ώρα  που ο νέος ιδιοκτήτης θα πάρει τα κλειδιά της.

Θα πει κάποιος  « επαρκούν τα παραπάνω για να καταλήξουμε ότι στα σχέδιά τους είναι η επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ;» 

Μα δεν είναι μόνο τα παραπάνω. 

Πρέπει να εκτιμήσουμε, να ερμηνεύσουμε και να απαντήσουμε στη λογική και άλλων πραγματικών γεγονότων, όπως:

• Στη Χώρα μας Πραγματοποιούνται παγκόσμια συνέδρια και συζήτηση για την αξιοποίηση του νικελίου, όπως τον Αύγουστο που πέρασε στην Αθήνα, αλλά και νέο το επόμενο διάστημα. Σε αυτή τη βάση κινούνται πλειάδα δημοσιευμάτων από διάφορα επιχειρηματικά κέντρα που είτε φωτογραφίζουν την ΛΑΡΚΟ, είτε την αναφέρουν.

• Η εμπειρία από άλλες επιχειρήσεις. Πχ Την coca-cola, χαλυβουργία της Ελλάδος,  Χαλυβουργική, τσιμέντα Χαλκίδας κ.α. τα έκλεισαν μία και έξω.  Δεν εκδηλώθηκε κανένα ενδιαφέρον από επιχειρηματικούς ομίλους για αυτά τα εργοστάσια, ούτε οι κυβερνήσεις μπήκαν στην διαδικασία να «βρουν επενδύτη». Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση έβγαλε  κάποιο σχέδιο εκποίησης αυτών των εταιρειών. Για την ΛΑΡΚΟ όμως υπάρχει σχέδιο εκποίησης και εποπτεία  από την Ε.Ε.. Υπάρχει κυβερνητική νομοθετική ρύθμιση για την υλοποίηση του σχεδίου. Επέλεξαν την «εκκαθάριση εν λειτουργία» και δεν τη πτώχευσαν. Ξόδεψαν 400 εκατομμύρια από το κρατικό προϋπολογισμό και  τα έσοδα της ΛΑΡΚΟ για να την «εκκαθαρίσουν». Στους διαγωνισμούς εκδήλωσαν ενδιαφέρον  6 μεγαθήρια του κλάδου και έδωσαν προσφορά τα 2 και  τα 2 τσακώνονται στα δικαστήρια για το ποιος θα την πάρει. Οι επενδυτές Κατέθεσαν business plan στους διαγωνισμούς  πού το κρατά κρυφό η κυβέρνηση για αυτό ακριβώς το λόγο, για να μην δούμε ότι η στρατηγική τους είναι η επαναλειτουργία.

• Εάν δεν ενδιαφερόντουσαν για τη ΛΑΡΚΟ γιατί  στο περιεχόμενο του συμβολαίου μεταβίβασης βάζουν τον όρο παροχής φθηνής ενέργειας στο νέο ιδιοκτήτη (Σκρέκας); Τι να την κάνεις την παροχή φθηνής ενέργειας εάν δεν έχεις σκοπό να ξαναλειτουργήσεις τα ενεργοβόρα Καμίνια;

• Εάν δεν ενδιαφερόντουσαν για τη ΛΑΡΚΟ γιατί νομιμοποίησαν τις αυθαίρετες εγκαταστάσεις οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν μόνο την υπάρχουσα μέθοδο παραγωγής;

• Εάν δεν ενδιαφερόντουσαν για τη ΛΑΡΚΟ γιατί κλιμάκια των επενδυτών επισκέπτονται συχνά πυκνά τη ΛΑΡΚΟ για να καταγράψουν την επιχειρησιακή της κατάσταση.

• Εάν δεν ενδιαφερόντουσαν για τη ΛΑΡΚΟ γιατί κατά εντολή των επενδυτών,  σε αυτή την φάση, «τρέχουν» μελέτες  πύρο μεταλλουργίας.

• Εάν δεν ενδιαφερόντουσαν για τη ΛΑΡΚΟ γιατί  στα νομοσχέδια που αφορούν την ΛΑΡΚΟ, στις αιτιολογικές εκθέσεις θέτουν ως «στόχο» την «συνέχιση παραγωγής σιδηρονικελίου και  την συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου».

• Εάν δεν ενδιαφερόντουσαν για τη ΛΑΡΚΟ  γιατί οι επενδύτες συνδιαμόρφωσαν με την Κυβέρνηση την περιβαλλοντική μελέτη που θα πρέπει να ακολουθηθεί με την επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ από τον νέο ιδιοκτήτη. 

• Εάν δεν ενδιαφερόντουσαν για τη ΛΑΡΚΟ  γιατί βάζουν μετρητές ενέργειας στα σπίτια του οικισμού.

Θα ξαναπεί κάποιος «μα δεν θα έκαναν κάτι και επιχειρησιακά έτσι ώστε  να είναι έτοιμοι την ώρα που θα πάρουν τα κλειδιά να την επαναλειτουργήσουν το γρηγορότερο»;

Ναι θα έκαναν. Και κάνουν

Η συζήτηση που γίνεται  «επιδότηση της παραγωγής  πράσινου χάλυβα, ανταγωνιστικού, επιβολή δασμών   σε αυτό που έχει παραχθεί με ενέργεια από ρυπογόνους πήγες»,  έρχεται και πέφτει «κουτί» στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ  και προμηνύει δισεκατομμύρια κερδών από την πώληση νικελίου αλλά και από την επιδότηση που θα παίρνουν για την παραγωγή του, συν το γεγονός ότι τα κεφάλαια που απαιτούνται για τις επενδύσεις  είναι επιδοτούμενα. 

Αυτή η προοπτική  τους έχει οδηγήσει σε αντιδικίες και καθυστερήσεις  αλλά και σε ένα «τρελό ρυθμό επενδύσεων» εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ γύρω από το εργοστάσιο  της ΛΑΡΚΟ στην Λάρυμνα.  Αυτή την στιγμή έχουν δοθεί άδειες  και είναι  σε εξέλιξη η κατασκευή   ενός  σύνθετου και πάρα πολύ μεγάλου Ενεργειακού  Πάρκου  Ανανεώσιμων  Πηγών Ενέργειας που θα υποστηρίξουν την ΛΑΡΚΟ σε αυτή την κατεύθυνση (Ανεμογεννήτριες, Φωτοβολταϊκά, Υποσταθμοί και Αποθήκες Ενέργειας) .   Είναι ολοφάνερο ότι η προετοιμασία για την επαναλειτουργία  της ΛΑΡΚΟ με «πράσινη παραγωγή» έχει ξεκινήσει και περπάτα με γρήγορους ρυθμούς. 

Πχ: 

• Στα βουνά γύρω από το εργοστάσιο (ΜΑΛΕΣΙΝΑΣ, ΜΑΡΤΙΝΟΥ, ΚΩΠΑΪΔΑΣ) παράγονται είδη εκατοντάδες MW από τις ανεμογεννήτριες.

• Είναι σε εξέλιξη η κατασκευή νέων (ΜΑΖΙ). 

• Έχει κατασκευαστεί  υποσταθμός  στο Μαρτίνο (Πήλα).

• Έχει δοθεί άδεια κατασκευής μαμούθ  Φωτοβολταϊκού Πάρκου  στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στην θέση  Τσούκα   (Από τα σύνορα του Παύλου έως την Τραγάνα).

• Έχουν δοθεί άδειες κατασκευής πλωτών Φωτοβολταϊκών Πάρκων στην Λάρυμνα.

Όλα αυτά και άλλα πολλά συνδέονται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο με το Κέντρο Υψηλής Τάσης της Λαρύμνας, δηλαδή με τον υποσταθμό της ΛΑΡΚΟ.  

Άρα την να την κάνουν τόσο πολύ ενέργεια σε έναν υποσταθμό που γεωγραφικά είναι αδιέξοδο εάν δεν υπολειτουργήσει η ενεργοβόρα ΛΑΡΚΟ;

2 εκδοχές υπάρχουν:

• Ή θα επαναλειτουργήσουν την ΛΑΡΚΟ; 

• Ή σχεδιάζουν Ιχθιοκαλλιέργεια με ηλεκτροφόρα χέλια  στον Ευβοϊκό. 

Οι επιχειρηματικοί όμιλοι  που επενδύουν στην περιοχη στην ενεργεια με τον έναν ή τον αλλον τροπο συνδέονται μεταξύ τους και με τους επενδυτες της  ΛΑΡΚΟ.

Εκτίμηση μας  είναι ότι αφήνουν για το τέλος το εργοστάσιο όπου με ένα σχέδιο και κεφάλαια μέσα σε τρεις-τέσσερις μήνες το πολύ μπορούν να το ετοιμάσουν και να το επαναλειτουργήσουν. 

Επιδίωξη τους είναι μέχρι να μπουν στο εργοστάσιο, να έχουμε βγει οι εργαζόμενοι. 

Όχι για να το συντηρήσουν, όπως μπορεί να σκέφτεται οποιοσδήποτε από μας, αλλά για να μπούμε σε συνθήκες μεγαλύτερης εξαθλίωσης από αυτές που βιώνουμε σήμερα οι εργαζόμενοι και οι περιοχές γύρω από την ΛΑΡΚΟ.

Για αυτό πρέπει να αντέξουμε. 

Για αυτό δεν πρέπει να αποπροσανατολιζόμαστε στις λογικές που τους βολεύει, όπως «όταν θα έρθουν οι επενδυτές, θα βάλουν εργολάβους  για να συντηρήσουν  τις εγκαταστάσεις τη ΛΑΡΚΟ».

Οι επενδυτές επιδιώκουν να παράγουν με εργολάβους στο σύνολο της δραστηριότητας που θα αναπτύξει η επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ σε μεταλλεία και εργοστάσιο.

Για να  μην μπορέσουν να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους που αφορούν τους όρους και τις συνθήκες εργασίας, πρέπει και θα μας βρουν μέσα στην ΛΑΡΚΟ.

Είναι άλλο πράγμα οι επενδυτές να μιλήσουν με το σωματείο και τους εργαζόμενους για το πώς θα αξιοποιηθούν στην προετοιμασία της επαναλειτουργίας, στην συντήρηση της ΛΑΡΚΟ όταν θα έρθει αυτή τη στιγμή και άλλο πράγμα οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ να είναι έξω σε αυτή την φάση.

Συνοπτικά:

• Το Δ.Σ. με ενδείξεις που συνδέεται η μία με την άλλη αξιολογούμε ότι οι επενδυτές περιμετρικά της ΛΑΡΚΟ έχουν «βάλει για τα καλά το  πόδι τους» και δημιουργούν τις υποδομές που θα τους προσφέρουν  κερδοφορία δισεκατομμυρίων ευρώ από την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου και την αξιοποίηση του εργοστασίου.

• Οι συνθήκες εγκατάλειψης είναι  σχέδιο έτσι ώστε να τα παρατήσουμε. Επιδιώκουν να μείνουμε άνεργοι στις 1/1/24, να αποδεχτούμε ότι δεν είμαστε εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και να μπούμε στη λογική του «λιγότερου κακού». Επιδιώκουν να διαπραγματευτούμε είτε τα προγράμματα ανεργίας ή  να αυτό καλλιεργήσουμε τη βολική για την κυβέρνηση αυταπάτη της «εξασφαλισμένης εργασίας σε άλλους χώρους». Εν τέλει, είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον,  επιδιώκουν  μας απομακρύνουν από τις δουλειές μας με την συναίνεση μας.

• Εκτίμηση μας είναι ότι με το που θα τελειώσουν οι αντιδικίες μεταξύ των αντιμαχόμενων επενδυτών στα δικαστήρια, η κυβέρνηση επιδιώκει οι νικητές της υπόθεσης να έχουν το χώρο ανοιχτό να μπουν μέσα στα συρματοπλέγματα της ΛΑΡΚΟ και με γρήγορους ρυθμούς να την επαναλειτουργήσουν. Διακαής στόχος τους είναι να εξαθλιωθεί όλοι η περιοχή, να περιμένουμε «τους σωτήρες»  που θα διαλέξουν «όσους θέλουν και με τους όρους της αγοράς». Αυτό άλλωστε έχουν πει από την πρώτη στιγμή, έχουν επιδιώξει πάρα πολλές φορές μέχρι σήμερα και δεν το έχουν καταφέρει.

Η πολιτική που έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα στη ΛΑΡΚΟ  συνδέεται με την πολιτική κατεύθυνση και την τακτική που ακολουθήθηκε σε άλλους χώρους που ιδιωτικοποιήθηκαν και επαναλειτούργησαν. 

Όπου οι εργαζόμενοι έσπασαν, πίστεψαν στις συνθήκες που είχαν διαμορφώσει οι επιχειρηματικοί όμιλοι και κυβερνήσεις, «τσιμπησαν» στις αυταπάτες των «καλων προγραμμάτων» και των αυταπατών  της «διασφάλισης εργασίας σε άλλους χώρους»  ή στο «με το που θα μπουν μέσα οι επενδυτές θα έχουμε εργασία», το πλήρωσαν ακριβά. 

Έχασαν τις δουλειές τους, χάθηκαν και τα υποτυπώδη εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα. 

Όπου οι εργαζόμενοι συνέχισαν τον αγώνα τους μέχρι το τέλος, σήμερα είναι εργαζόμενοι με δικαιώματα, καρπώνονται τα αποτελέσματα των θυσιών του αγώνα τους.

Συγκεκριμένα π.χ 

Στην ΛΑΡΚΟ ακολουθείται το μοντέλο ναυπηγείων, άλλωστε η Κυβέρνηση από την αρχή μας λέει για το «μοντέλο Σύρου»:

• Απαξίωση, εγκατάλειψη, εξαθλίωση εργαζομένων.

• Διατήρηση των εργαζομένων μέχρι να μπει σε τελική ευθεία η οριστική μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων. Στα ναυπηγεία η διατήρηση έγινε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο πολεμικό ναυτικό. Στην ΛΑΡΚΟ με συμβάσεις στην ειδική διαχείριση.

• Πριν την οριστική μεταβίβαση απομάκρυνση των εργαζομένων από την επιχείρηση και μεταφορά σε «δεξαμενή αναμονής» (προγράμματα).

• Μετά την οριστική παράδοση ξεκινά η διαλογή κυρίως μέσω εργολάβων, με νέους όρους και συμβάσεις.

• Είναι χαρακτηριστικό ότι στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά τους είπαν ότι «θα τους δώσουν τα προγράμματα της ΛΑΡΚΟ».

Έχει αξία να μεταδοθεί η πείρα από τα ναυπηγεία, πως αυτά πέρασαν μια μεγάλη περίοδο εγκατάλειψης 2009 - 2017, πώς ένιωθαν οι εργαζόμενοι τότε που έβλεπαν εγκατάλειψη χωρίς γυρισμό, το ίδιο δηλαδή με αυτό που νιώθουν και οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και τώρα πως η ναυπήγηση είναι ξανά σε ανάπτυξη. 

Σε ποια θέση βρίσκονται σήμερα που υπάρχει ναυπήγηση , οι εργαζόμενοι του Σκαραμαγκά, της Ελευσίνας,  της Σύρου και του Περάματος.

Στην Ελευσίνα 4 ευρώ/ώρα, στη  Σύρο 8 ευρώ/ώρα, στο Πέραμα 24 ευρώ/ώρα. Στην Σύρο 10 ώρες εργασία την ημέρα - 30 μέρες το μήνα,  στο Πέραμα 5νθημερο - 7ωρο - 35ωρο. Στην Σύρο 4 ημέρες απλής ασφάλισης το μήνα, στο Πέραμα πλήρη ασφάλιση ΒΑΕ.

Όλοι αυτή η σύνδεση βοηθά να κατανοήσουμε γιατί μας θέλουν έξω από την ΛΑΡΚΟ πριν το παραλάβει ο νέος ιδιοκτήτης, παράλληλα όμως  δίνει και το  κίνητρο για να συνεχιστεί ο αγώνας.

Οι «μετατάξεις, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, τα καλά προγράμματα», όλα αυτά είναι μία καλλιεργήσιμη ουτοπία, ενώ εμείς πρέπει να δούμε την ουσία.  Η ουσία είναι μία, ενώ η  εικόνα μπορεί να είναι και πλαστή.

Παίρνουν υπόψη τα σωματεία μας ή δεν τους ιδρώνει το αυτί ;

Το γεγονός ότι είχαμε υπουργό από την Φθιώτιδα, συνδικαλιστές και παράγοντες  της Νέας Δημοκρατίας που τον «γνώριζαν προσωπικά» δεν είχε παίξει κανένα θετικό για τους εργαζόμενους ρόλο στις συναντήσεις.

Απεναντίας, οι κρυφές συναντήσεις Υπουργών και συνδικαλιστών υπονόμευαν το κύρος του σωματείου,  έστηναν παγίδες για τις επίσημες συναντήσεις των σωματείων που γίνονταν κάτω από την πίεση των αγώνων, επιδίωκαν να φέρουν την γραμμή της συναίνεσης των εργαζομένων στα σχέδια της Κυβέρνησης και των επενδυτών. 

Η συντονισμένη επίθεση στο Σωματείο που επιχειρήθηκε να προβληθεί στα ΜΜΕ τις προηγούμενες ημέρες  στην βάση ότι «το σωματείο δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με την Κυβέρνηση και να κάνει διάλογο», είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος όπου η τοπική διεύθυνση με «επιχειρήματα» της σαχλαμάρα βάζει εμπόδια στην βελτίωση των συνθηκών παραμονής στο χώρο εργασίας, βάζει εμπόδια στην υλοποίηση απλών, αλλά αναγκαίων για τους εργαζόμενους αιτημάτων που βάζει το σωματείο.     Είναι σίγουρο ότι επικοινωνία της Κυβέρνησης με αυτόν τον μηχανισμό υπάρχει και σήμερα.  

Τον αντίλογο σε αυτή την υπονόμευση το βάζει η ίδια  ζωή:  4 χρόνια έχουμε συναντηθεί επίσημα σαν σωματεία 10καδες φορές με την κυβέρνηση. Πάντα συζητήσαμε μαζί της με επιχειρήματα από την πλευρά μας, ποτέ δεν συμφωνήσαμε μαζί της γιατί δεν είχε ούτε ένα επιχείρημα που να πείθει . Για παράδειγμα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι «η Κυβέρνηση δεν γνωρίζει τα σχέδια του επενδύτη, δεν έχει έρθει σε επαφή μαζί του κτλπ»,  από την στιγμή που η ίδια διατυμπάνιζε ότι «συνδιαμορφώνει τις περιβαλλοντικές μελέτες με τους επενδυτές, οι επενδυτές έχουν καταθέσει  biasness plan κτλπ».

Αρά δεν είναι ότι δεν υπάρχει επικοινωνία με την κυβέρνηση. Είναι ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός διάλογος γιατί η ίδια κάθε φορά διαλέγει τον εμπαιγμό.

Εμείς σε κάθε νέα  φάση αξιοποιούμε αυτά που η ίδια έχει δεσμευτεί σε προηγούμενη. Έτσι έγινε και τώρα.

Πριν τις Βουλευτικές εκλογές ο Σταϊκούρας είχε πει: «Μόλις ανακηρύχτηκε προτιμητέος επενδυτής για την ΛΑΡΚΟ, αμέσως μετά τις εκλογές,  εάν ξανά είναι Κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία και ανεξάρτητα εάν θα είμαι εγώ αρμόδιος Υπουργός,  η Κυβέρνηση θα φωνάξει επενδυτή και εργαζόμενους για να συζητήσουμε. Για να είναι καλυμμένοι οι εργαζόμενοι μέχρι να γίνει αυτός ο διάλογος και να καταλήξει,  νομοθετούμε την ανανέωση των συμβάσεων εργασίας μέχρι τις 31/12/2023».

Όντως  νομοθέτησαν την ανανέωση των συμβάσεων. Έγιναν εκλογές και η ΝΔ ξανά είναι Κυβέρνηση. 

Στις 1/8/2023 συναντηθήκαμε με τον Γεωργιάδη και μας  είχε πει τα εξής: « η ΛΑΡΚΟ θα επαναλειτουργήσει, δεσμεύομαι  ότι μέχρι το τέλος Αυγούστου θα γίνει συνάντηση με όλα τα αρμόδια υπουργεία και το επενδύτη για να σας ενημερώσουμε γιατί καταλαβαίνω το άγχος  σας και πρέπει να ξέρετε».

Στις 4/10 πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση στο υπουργείο οικονομικών, γιατί το προγραμματισμένο ραντεβού που είχε δεσμευτεί ο Γεωργιάδης «τέλος Αύγουστου»,  ακυρώθηκε αρχικά «για τις 25 Σεπτεμβρίου»  και μετέπειτα ξανά ακυρώθηκε «λόγο φορτωμένου προγράμματος του υπουργού» χωρίς να προσδιορίζουν ποτέ θα γίνει. 

Κάτω από την πίεση τις κινητοποίησης στις 4/10 μας περίμεναν στο υπουργείο. Όταν πήγαμε και ζητήσαμε να ανέβει αντιπροσωπεία μας είπαν «από ΛΑΡΚΟ; Περάστε».

Η συνάντηση έγινε με την διευθύντρια  γραφείου του Χατζηδάκη και τον υπεύθυνο για τον έλεγχο εκποίησης της ΛΑΡΚΟ σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ.Παπαγεωργαντά. Άρα  ήταν μία συνάντηση με αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα ακόμη και τους υπουργούς. 

Πότε θα ξεμπερδέψουν τα δικαστήρια;

Αυτά που ειπώθηκαν στην συνάντηση ήταν τα εξής «η καθυστέρηση που δεν έχουμε δώσει τα κλειδιά στον νέο ιδιοκτήτη οφείλεται στην προσφυγή που έχει κάνει ο ανταγωνιστής και δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πότε θα λήξει» είπαν χαρακτηριστικά. (ότι είχε πει σε δημοσιεύματα και ο προτιμητέος επενδυτής).

Εφόσον δεν ξεμπερδεύουν τα δικαστήρια θα μας ανανεώσουν τις συμβάσεις;

Η προσφυγή στο ΣτΕ και η αντιδικία μεταξύ των ανταγωνιστών επενδυτών ήταν να εκδικαστεί στις 10/10/23 και λόγω εκλογών μεταφέρθηκε για τις 12/12/23. Στην συνάντηση που έγινε στις 4/10 γνώριζαν την αναβολή της εκδίκασης, αλλά παρά αυτό το γεγονός που είναι σίγουρη η επιπλέον καθυστέρηση είπαν ότι « πρέπει να υπάρξει οικονομική διακοπή των εργαζομένων, 1/1/23 που λήγουν οι συμβάσεις σας, σύμφωνα με την επικοινωνία που είχαμε με το Υπουργείο Εργασίας, γνωρίζουμε ότι είναι όλα έτοιμα να ξεκινήσουμε την διαδικασία εφαρμογής τους».

Τα δημοσιεύματα που μιλούν για «σιγουρη παράταση της ειδικής διαχείρισης λόγω αναβολής της εκδίκασης στο ΣτΕ» , δημιουργούν επικίνδυνο εφησυχασμό στους εργαζόμενους.

Με βάση το πνεύμα της συζήτησης που έγινε στο υπουργείο η παράταση της ειδικής διαχείρισης δεν είναι de facto ακόλουθη με την ανανέωση των συμβάσεων των εργαζομένων. Απεναντίας, η «οικονομική διακοπή» που λένε είναι η υλοποίηση του «ο νέος ιδιοκτήτης θα παραλάβει τη ΛΑΡΚΟ χωρίς εργαζόμενους». Είναι τακτική στην ίδια κατεύθυνση που ακολούθησαν και στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που  πρέπει να σημειώσουμε ότι η ίδια εταιρεία πραγματοποίησε και εκεί εκκαθάριση, η deloitte. Την ημέρα που τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά πέρασαν στο Προκοπίου οι εργαζόμενοι είχαν μεταφερθεί  έξω από τα συρματοπλέγματα, σε άλλο χώρο. Ο Προκοπίου σήμερα διαλέγει όσους χρειάζεται από αυτή τη «δεξαμενή» με ορό να προσκομίσουν τη διαγραφή τους από το σωματείο, με συμβάσεις που είναι δομημένες με το σύνολο του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου που υπάρχει ενώ τους υπόλοιπους τους ενημέρωσαν ότι «θα εφαρμόσουν τα προγράμματα που έχουν ψηφίσει για τη ΛΑΡΚΟ».

Μέχρι σήμερα οι ανανεώσεις των συμβάσεων  δεν μας χαρίστηκαν, τις κερδίσαμε με τον αγώνα μας και το «σπαθί» μας. Και με αυτό τον τρόπο μόνο μπορούμε να κερδίσουμε την εκ νέου ανανέωση τους.

Η πραγματική κατάσταση είναι η εξής:

Υπάρχει ψηφισμένος νόμος που δεν μπορούν να πτωχεύσουν τη ΛΑΡΚΟ γιατί ο διαγωνισμός δεν βγήκε άκαρπος, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον, έχουν δοθεί προσφορές, έχει προκηρυχθεί προτιμητέος επενδυτής και είναι σε εξέλιξη η αμφισβήτηση που υπάρχει σε δικαστικό επίπεδο από τον ανταγωνιστή του προτιμητέου επενδυτή.

Με αυτόν το νόμο «η διαχείριση και η κυβέρνηση υποχρεούται να κρατήσει  σε κατάσταση λειτουργίας, συντήρησης και φύλαξης τις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ».

Για τις ανάγκες της διατήρησης σε  κατάσταση λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, τη συντήρηση και τη φύλαξη της, με βάση αυτό το νόμο «δίνεται η δυνατότητα στην ειδική διαχείριση να ανανεώνει τις συμβάσεις όσων απαιτούνται».

Αυτή η δυνατότητα «λήγει στις 31/12/23», όπως έχει λήξει πολλές φορές μέχρι σήμερα και με τον αγώνα μας καταφέραμε να την παρατείνουμε.

Άρα  το δεδομένο  που έχουμε  είναι ότι με βάση  τον νόμο για τη ΛΑΡΚΟ στις 31/12/23  η ειδική διαχείριση  δεν μπορεί να ανανεώσει τις συμβάσεις μας. 

Αυτό δεν το λέει το Σωματείο. Το λέει ο νόμος, το λένε οι συμβάσεις μας. 

Άρα δεν είναι εικόνα, είναι ουσία. Εάν δεν τροποποιηθεί ο νόμος, όπως καταφέραμε, τους πιέσαμε και τον τροποποίησαν πολλές φορές μέχρι σήμερα, στις 1/1/2024 είμαστε άνεργοι. 

Εάν δεν τα καταφέρουμε να τροποποιηθεί ξανά ο νόμος και να ανανεωθούν οι συμβάσεις τότε, η ειδική διαχείριση για «τις ανάγκες διατήρησης σε κατάσταση λειτουργίας των εγκαταστάσεων και της φύλαξη τους», μπορεί να απασχολήσει εταιρεία φύλαξης, security. Δηλαδή να ενισχύσει την φύλαξη του εργοστασίου με security  που ήδη έχει εγκαταστήσει στην ΛΑΡΚΟ.

Τι είναι τα προγράμματα;

Εάν δεν τροποποιηθεί ο νόμος και δεν ανανεωθούν οι συμβάσεις μας, την φύλαξη των εγκαταστάσεων σε κατάσταση λειτουργίας θα την αναλάβει η εταιρεία security και εμείς 1/1/2024 πρέπει να πάμε στο ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ), να καταγράφουμε ως άνεργοι και να έχουμε δικαίωμα το επόμενο μήνα να πάρουμε το επίδομα Ανεργίας. 

Σύμφωνα με τον νόμο που έχουν ψηφίσει για την ΛΑΡΚΟ, εφόσον μετά την λήξη των συμβάσεων καταγράφουμε ως άνεργοι στο ΔΥΠΑ, μετά, θα πρέπει να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση και μέσα από αυτή να μας δώσουν ένα χρονικό περιθώριο κάποιων μηνών έτσι ώστε όποιος από εμάς επιθυμεί να κάνει αίτηση χρήσης των προγραμμάτων. 

Δηλαδή: 

• Εάν είσαι 55+ μπορείς να κάνεις αίτηση     να συμμετέχεις σε πρόσραμμα «κοινωφελούς εργασίας»  σε κάποιον δήμο έως να συνταξιοδοτηθείς και μέχρι 7 έτη. Προγράμματα 55+ εφαρμόζονται στο δήμο μας, μπορείτε να ρωτήσετε αυτούς που απασχολούνται μέσω αυτών των προγραμμάτων τι μισθούς παίρνουν και τι δικαιώματα έχουν.

• Εάν είσαι 55- μπορείς να κάνεις αίτηση έτσι ώστε να συμμετέχεις στο «πρόγραμμα παγκοσμιοποίησης» και  να παρακολουθήσεις διάφορα σεμινάρια για διάστημα έως και 18 μηνών έτσι ώστε να ανεβάσεις τα προσόντα σου και να βρεις πιο εύκολα εργασία. 

Πιο συγκεκριμένα και πρακτικά αυτό σημαίνει:

• Το χρονικό διάστημα που θα καταγράφεις ως άνεργος, θα το ακολουθήσει το χρονικό διάστημα που θα μεσολαβήσει έτσι ώστε να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που θα μας καλέσει να κάνουμε αίτηση συμμετοχής στα προγράμματα. (3 Μήνες)

• Εφόσον κάνουμε αίτηση συμμετοχής στα προγράμματα, θα ακολουθήσει το χρονικό διάστημα που θα δώσουν για να καταγράψουν πόσες αιτήσεις υπάρχουν. ( άλλους 3 Μήνες)

• Εφόσον λήξει  αυτό το χρονικό διάστημα και καταγράψουν πόσες αιτήσεις υπάρχουν, στη συνέχεια θα ακολουθήσει το χρονικό διάστημα που θα πρέπει να κάνουν νέα νομοθετική ρύθμιση σε συνεννόηση με τους δήμους και τις εταιρείες που πραγματοποιούν σεμινάρια έτσι ώστε να μας ενημερώσουν σε ποιόν δήμο θα ασχοληθείς ή ποια σεμινάρια θα παρακολουθήσεις ανάλογα πιο πρόγραμμα δικαιούμαστε( άλλους 3 Μήνες).

• Μέχρι να μας καλέσουν για το ένα ή για το άλλο πρόγραμμα, στο λογαριασμό μας θα μπαίνει μόνο το επίδομα ανεργίας.

• Εάν σε αυτό το διάστημα εργαστείς χάνεις και τα προγράμματα.

Αυτό δεν το λέει το σωματείο, έτσι είναι και έτσι γίνεται από τους νόμους που ήδη είναι ψηφισμένοι. Δεν είναι εικόνα, είναι ουσία.

Τι μας είπαν στις τελευταίες συναντήσεις;

Στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών, την μέρα της κινητοποίησης 4/10,  μας είπαν:  «με τη λήξη των συμβάσεων  σας είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσει η διαδικασία εφαρμογής των προγραμμάτων».

Ρώτησαν κάποιοι συνδικαλιστές: «δηλαδή πηγαίνουμε ταμείο ανεργίας;»

Απάντησε η διευθύντρια του γραφείου του κυρίου Χατζηδάκη: «όπως σας έχει ενημερώσει για τη διαδικασία η κ. Στρατινάκη». 

Η αυταπάτη των «μετατάξεων».

Σημειώνουμε ότι για όλη αυτή τη διαδικασία που σας αναφέραμε παραπάνω μας έχει ενημερώσει και η κ. Στρατινάκη και διάφοροι άλλοι από τα αρμόδια υπουργεία πάρα πολλές φορές. 

Επίσης πάρα πολλές φορές, σε ερωτήσεις συνδικαλιστών, όλοι οι αρμόδιοι από τα υπουργεία έχουν απαντήσει ρητά και κατηγορηματικά αρνητικά στις «μετατάξεις και τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις». 

Άλλωστε αυτήν την πρόταση την έχουν καταθέσει τα σωματεία στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων στο Ανώτερο Συμβούλιο Εργασίας  με μια ολοκληρωμένη για τα συμφέροντα των εργαζομένων δομή που δεν μπορείς να την «κόβεις και να την ράβεις» όπως θες , η οποία πρόταση απορρίφθηκε από την κυβέρνηση και  η οποία Κυβέρνηση κατέθεσε και ψήφισε βεβαίως,  την πρόταση των «προγραμμάτων». 

Από τότε έως και σήμερα, σε όλες τις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν, ξαναμπαίνει από συνδικαλιστές το αίτημα των «μετατάξεων» και το απορρίπτουν στην εξής βάση: 

«Η ΛΑΡΚΟ δεν είναι δημόσια επιχείρηση. Η ΛΑΡΚΟ είναι Α.Ε. όπου το κράτος είχε μετοχές, είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Άλλωστε για το αν ΛΑΡΚΟ είναι δημόσια επιχείρηση έχει βγει απόφαση από το δικαστήριο όπου δεν εντάχθηκαν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ στο ενιαίο μισθολόγιο. Εάν ήταν δημόσια επιχείρηση δεν θα σας δίναμε αποζημιώσεις, θα σας είχαμε μετατάξει σε άλλες υπηρεσίες. Εάν το κάνουμε εξαίρεση σε μία εταιρεία όπως τη ΛΑΡΚΟ,  τότε θα πρέπει να το κάνουμε στο Σκαραμαγκά, στην Ελευσίνα, σε όλες τις ΑΕ ανά την Ελλάδα οι οποίες είναι εκατοντάδες κάθε χρόνο που μπαίνουν σε μία διαδικασία όπως η ΛΑΡΚΟ».

Την Παρασκευή 27/10 το προεδρείο του σωματείου της Εύβοιας πραγματοποίησε συνάντηση με το Υπουργείο Εργασίας και ζήτησε  «μετατάξεις». 

Και βεβαίως ο Γεωργιάδης  αποκαλεί  «στείρο» το αίτημα να παραμείνουμε στην εργασία μέχρι να παραδοθούν τα κλειδιά στο νέο ιδιοκτήτη και «θετικό διάλογο» οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ να αιτούνται μετατάξεις, αίτημα που «θα το μεταφέρει θετικά στους αρμόδιους υπουργούς» .

Η κωλοτούμπα Γεωργιάδη. 

Από αυτά που είπε και δεσμεύτηκε στις 1/8/2023 « η ΛΑΡΚΟ θα επαναλειτουργήσει, δεσμεύομαι  ότι μέχρι το τέλος Αυγούστου θα γίνει συνάντηση με όλα τα αρμόδια υπουργεία και τον επενδύτη».

Σε αυτά που είπε στις 27/11/2023: «στείρο» το αίτημα να παραμείνουμε στην εργασία μέχρι να παραδοθούν τα κλειδιά στο νέο ιδιοκτήτη, «θετικό διάλογο» οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ να αιτούνται μετατάξεις, αίτημα που «θα το μεταφέρει θετικά στους αρμόδιους υπουργούς» .

Τι είπε επί της ουσίας  και η  ΠΑΓΙΔΑ.

Επί της ουσίας είπε ότι δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με την ανανέωση των συμβάσεων, που το μόνο που χρειάζεται είναι μία τροποποίηση στην ημερομηνία που λήγουν οι συμβάσεις μας, που μπορούν να το κάνουν γιατί η διαδικασία του διαγωνισμού έχει καρποφορήσει και είναι σε εξέλιξη. Αυτό για τον Γεωργιάδη «είναι στείρο και μη ρεαλιστικό».

«Εποικοδομητικός διάλογος και ρεαλιστικό» είναι 1/1/24 να πάμε στο ταμείο ανεργίας και να περιμένουμε ο Γεωργιάδης να μεταφέρει «τα καλά αισθήματα» του στους αρμόδιους υπουργούς και όλοι μαζί να αλλάξουν την μέχρι τώρα θέση τους, να αλλάξουν τους νόμους, οι οποίοι νόμοι δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ αλλά χιλιάδες εργαζόμενους στην Ελλάδα.

Όλο αυτό το σκηνικό που στήθηκε, είναι το ίδιο και σαφώς πιο βελτιωμένο από με το σκηνικό που είχε στηθεί την ώρα των αποζημιώσεων, όπου  κάποιοι μας έβαζαν το δίλημμα ότι «αν δεν συμφωνήσουμε στα προγράμματα και να φύγουμε από τη ΛΑΡΚΟ δεν θα παίρναμε αποζημίωση». 

Ας σκεφτεί ο καθένας μας,  εάν τότε είχαμε συμφωνήσει με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης,  σήμερα αν θα ήμασταν μέσα στη ΛΑΡΚΟ και  θα συζητούσαμε.

Επί της ουσίας όλο το σκηνικό παίζεται έτσι ώστε η κυβέρνηση να έχει το επιχείρημα να μας πει ότι «οι εργαζόμενοι έχουν αποδεχτεί ότι δεν είναι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, έχουν αποδεχτεί ότι η ΛΑΡΚΟ θα δοθεί χωρίς εργαζόμενους στο νέο ιδιοκτήτη, αλλά ως πάντα, οι  κακομαθημένοι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ζητούν παραπάνω από αυτά που ισχύουν για χιλιάδες εργαζόμενους».  

Με κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ζορίζονται, αλλά είναι και «βούτυρο στο ψωμί τους».

Που ζορίζονται;

Όταν με αποφασιστικότητα τους λέμε ότι δεν πρόκειται να βγούμε έξω από τη ΛΑΡΚΟ, δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ χωρίς τους εργαζόμενους μέσα στην εργασία με δικαιώματα.

Αυτό μάλιστα βγήκε και στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου στο Υπουργείο Οικονομικών, όπου μονολεκτικά απέρριψαν το αίτημα των μετατάξεων που έβαλε το προεδρείο της Εύβοιας. Αλλά ζορίστηκαν στην τοποθέτηση των υπολοίπων Σωματείων, όπου κάτω το από αυτή οι αρμόδιοι του υπουργείο, ενώ αρχικά μας είπαν ότι «είναι έτοιμοι για την εφαρμογή των προγραμμάτων», στη συνέχεια έκαναν ελιγμό και μας είπαν «δώστε μας ένα μήνα να το ξανασυζητήσουμε», όπου σημαίνει ότι το είχαν συζητήσει αυτό που μας είπαν.

Ποια ήταν η τοποθέτηση των υπολοίπων Σωματείων:

«Η κυβέρνηση εφάρμοσε ένα σχέδιο που διαφωνήσαμε, 4 χρόνια αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτό το σχέδιο . 

Τελικά «για το βαρέλι δίχως πάτο», όπως αρχικά παρουσίαζαν τη ΛΑΡΚΟ , ενδιαφέρθηκαν 6 παγκόσμια μεγαθήρια του κλάδου.  

Από τα 6, τα 2 έδωσαν προσφορά στον διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε. 

Και ενώ η κυβέρνηση ανακήρυξε τον έναν από τους δύο προτιμητέο επενδυτή,  ο άλλος, αυτός που απορρίφθηκε, σέρνει στα δικαστήρια την κυβέρνηση για να  συνεχιστεί η διαδικασία του διαγωνισμού όπως προβλέπεται από τον νόμο. 

Το γεγονός ότι οι επενδυτές ανταγωνίζονται και «σέρνονται» στα δικαστήρια για το ποιος θα πάρει την ΛΑΡΚΟ, από μόνο του επιβεβαιώνει ότι η ΛΑΡΚΟ είναι χρυσωρυχείο, μία επιχείρηση στρατηγικής σημασίας και μεγάλης κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Παράλληλα η συνολική συζήτηση που γίνεται για την «εκμετάλλευση του νικελίου με ενέργεια που θα παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», συνδέεται με το γεγονός ότι  επενδυτές ήδη διαμορφώνουν τις υποδομές γύρω από το εργοστάσιο σε αυτή την κατεύθυνση και  αφήνουν  για το τέλος τις εργασίες που χρειάζονται μέσα στα συρματοπλέγματα του.

Για αυτούς και για πολλούς ακόμη λόγους που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε αλλά δεν μας παίρνει ο χρόνος εμείς εκτιμάμε ότι η ΛΑΡΚΟ θα επαναλειτουργήσει.

Άρα κατά τη γνώμη μας η κυβέρνηση έχει την εξής ελάχιστη υποχρέωση απέναντι στους εργαζόμενους.

 Ποια είναι αυτή; 

Να μας ανανεώσει τις συμβάσεις και να εξασφαλίσει την παραμονή μας μέσα στο εργοστάσιο και τη μισθοδοσία μας,  μέχρι την ημέρα που θα παραδώσει επίσημα και οριστικά τα κλειδιά της ΛΑΡΚΟ στο νέο ιδιοκτήτη.

Μέχρι την ημέρα της παράδοσης των κλειδιών στο νέο ιδιοκτήτη έχει το ηθικό καθήκον, αλλά και υποχρέωση, να τον φέρει στο τραπέζι με τους εργαζόμενους και να κουβεντιάσουμε. 

Εάν μέσα από τον  διάλογο μαζί του δεν εξασφαλιστεί η απορρόφηση του συνόλου των εργαζομένων,  να συζητήσουμε για το τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν εξασφαλισμένο το δικαίωμα στην μόνιμη και σταθερή εργασία και όχι να πεταχτούν στο δρόμο σαν στυμμένη λεμονόκουπα στα διάφορα προγράμματα ανεργίας.

Άρα από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν γνωρίζει όπως μας λέτε, ούτε πότε θα τελειώσουν οι αντιδικίες μεταξύ των επενδυτών, ούτε αν θα γίνει νέος διαγωνισμός, ούτε αν ο νέος ιδιοκτήτης της ΛΑΡΚΟ μας θέλει όλους, πως απαντά  στο αίτημα να μας  να ανανεώσει τις συμβάσεις;»

Η απάντηση αρχικά ήταν «γνωρίζετε ότι πρέπει να υπάρξει οικονομική διακοπή των εργαζομένων». Εννοώντας ότι πρέπει να βγούμε έξω από το εργοστάσιο. 

Πήραμε ξανά  το λόγο και τους είπαμε «ότι η οικονομική διακοπή των εργαζομένων έγινε η ημέρα που μας απολύσετε και μας αποζημιώσετε. Πλέον είμαστε συμβασιούχοι.  Στο κάτω-κάτω, εάν και διαφωνούμε, σας το λέμε ότι την μέρα που θα παραδώσετε τα κλειδιά στο νέο ιδιοκτήτη έτσι κι αλλιώς θα μας ξανά απολύσετε, άρα θα ξαναϋπάρξει οικονομική διακοπή.  Εμείς ζητάμε ανανέωση μέχρι την ημέρα που θα του δώσετε τα κλειδιά. Σας ζητάμε να φέρετε στο τραπέζι και να γίνει διάλογος μεταξύ των εργαζομένων και του επιχειρηματικού ομίλου που  θα δώσατε τα μοναδικά μεταλλεύματα στην Ευρώπη, το μοναδικό εργοστάσιο στην Ευρώπη, με 6 ευρώ το στρέμμα.

Το λέμε αυτό γιατί οι εργαζόμενοι είναι υπέρ της επαναλειτουργίας και της ανάπτυξης της ΛΑΡΚΟ, δεν θέλαμε την ιδιωτικοποίηση γιατί γνωρίζαμε τα αποτελέσματα, τα βιώνουμε σήμερα.

Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι απέναντί σας, σε περίπτωση που επιχειρήσετε να μη μας ανανεώσετε τις συμβάσεις οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ θα παραμείνουν μέσα στο εργοστάσιο, θα περπατήσουμε σε κατάληψη.  Δεν έχουμε καμία διάθεση μετωπικής σύγκρουσης αλλά δεν έχουμε και τίποτα άλλο να κάνουμε σε μία τέτοια περίπτωση. Δεν έχουμε πού να πάμε,  τις περιουσίες μας και τα νιάτα μας τα επενδύσαμε στα χωριουδάκια γύρω από τη ΛΑΡΚΟ.

Δεν πετάμε κορώνες, κι ούτε επιθυμούμε σύγκρουση, σας ζητάμε ουσιαστικό διάλογο. 

Καλό είναι, οποιοσδήποτε και να ναι ο επενδυτής, εάν θέλει να κάνει επενδύσεις και να έχει κέρδη, θα πρέπει να αποδεχτεί ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός της περιοχής θα έχουν κομμάτι στην πίτα.

Και το κομμάτι στην πίτα των εργαζομένων και της περιοχής είναι η εξασφάλιση της εργασίας μας, με αξιοπρεπείς όρους, αμοιβές και δικαιώματα.  Από κει και πέρα, εάν και αυτό που θα σας πούμε δεν είναι μονόδρομος, μπορεί να υπάρξει μια πολιτική και οικονομία που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, μέχρι αυτές τις ριζικές αλλαγές,  εμείς θα χύνουμε ξανά τον ιδρώτα και το αίμα μας και αυτός θα αρπάζει τα κέρδη. Έτσι ήταν και με το κράτος.

Ξανά πήραν το λόγο και μας είπαν «δώστε μας ένα μήνα για να σας απαντήσουμε στο αίτημά ανανέωσης των συμβάσεων».

Άρα εμείς δεν έχουμε από το να κάνουμε αυτό που λέμε πράξη. 

Να δείξουμε στην πράξη ότι δεν πετάμε κορώνες, έχουμε τη διάθεση να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια διαλόγου, τους λέμε ανανέωση των συμβάσεων μέχρι να φέρουν τον επενδυτή και να συζητήσουμε.

Να δείξουμε στην πράξη πως εάν δεν υλοποιηθεί αυτό το ρεαλιστικό και δίκαιο αίτημα μας,  είμαστε έτοιμοι για μετωπική σύγκρουση. 

Το επόμενο διάστημα, θα δείξουμε στην πράξη ότι σε αυτή τη λογική δεν είμαστε μόνοι μας, είναι μαζί μας οι περιοχές γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, είναι μαζί μας, η εργατική τάξη της χώρας μας.

Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε από το κομμάτι της πίτας, των δισεκατομμυρίων κερδών, οι εργαζόμενοι και η περιοχή μας να πάρουν τα ψίχουλα.

Το κομμάτι που μας αναλογεί είναι η εξασφάλιση της εργασίας των εργαζομένων με δικαιώματα, η καταβολή του κλεμμένου μόχθου μας.

Είτε με συμβάσεις, είτε χωρίς συμβάσεις θα παραμείνουμε μέσα στη ΛΑΡΚΟ. 

Σε περίπτωση που δεν ανανεωθούν οι συμβάσεις μας θα περπατήσουμε σε κατάληψη των εγκαταστάσεων της ΛΑΡΚΟ και με όλα τα μέσα που διαθέτουμε θα μπούμε εμπόδιο έτσι ώστε να σταματήσει η ανάπτυξη που ήδη πραγματοποιείται γύρω-γύρω από τη ΛΑΡΚΟ για να υποστηρίξει «την κερδοφορία της πράσινης  επαναλειτουργία της». 

Μέχρι σήμερα αγωνιζόμαστε και διαμαρτυρόμαστε στην πολιτική που έχει ρημάξει τη ζωή μας και τη ΛΑΡΚΟ έχοντας μαζί μας την αλληλεγγύη χιλιάδων εργαζομένων εκατοντάδων Σωματείων. Εάν πετάξουν στο ταμείο ανεργίας έστω και ένα από μας, είτε συμβασιούχο εργαζόμενο της ΛΑΡΚΟ, είτε εργαζόμενο στην εργολαβία, οι μορφές πάλης θα αλλάξουν.

Από τη στιγμή που η κυβέρνηση δηλώνει ότι «δεν γνωρίζει τα σχέδια του επενδυτή», μέχρι να τον φέρει στο τραπέζι και να συζητήσουν οι εργαζόμενοι μαζί του να μην τολμήσει και  πειράξει τρίχα εργαζομένου. 

Δεν θα επιτρέψουμε τη διάσπαση των εργαζομένων σε «55+ και 55-» , σε «συμβασιούχους της ΛΑΡΚΟ και εργολαβίας». 

Όλοι νέοι ήρθαμε στη ΛΑΡΚΟ, οι περισσότεροι περάσαμε από το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών, όλοι μας έχουμε εργαστεί σκληρά για την παραγωγή της ΛΑΡΚΟ.

Με αυτόν τον προσανατολισμό το επόμενο διάστημα θα ανοίξουμε καμπάνια ενημέρωσης, πρώτα από όλα στην περιοχή μας για τις επιπτώσεις που θα έχει με τη μη ανανέωση των συμβάσεων.

Από τη στιγμή που η ΛΑΡΚΟ μπήκε σε ειδική διαχείριση, μέχρι και σήμερα, από το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ μόνο έχουν χαθεί πάνω από 300 θέσεις εργασίας. Είτε από συναδέλφους που συνταξιοδοτήθηκαν και δεν ανπληρώθηκαν, είτε από συναδέλφους που έφυγαν και  πήγαν αλλού για  εργασία, είτε από μικρό εργολάβους – αυτοαπασχολούμενους,  είτε από εργαζόμενους των εργολαβιών, η περιοχή μας μέτρα πάνω  300+ θέσεις εργασίας λιγότερες στη ΛΑΡΚΟ.

Αυτήν την απώλεια τι πληρώνει πρώτα από όλα η περιοχή μας  που παράλληλα έχασε πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ μέχρι σήμερα από τις περικοπές των εργαζομένων και  αναστενάζει από την  συνολική γενική ακρίβεια.

Ο συνάδελφος που συνταξιοδοτήθηκε,  τον επόμενο μήνα από την έξοδο του από τη ΛΑΡΚΟ πήρε σύνταξη. Ο συνάδελφος που βρήκε αλλού δουλειά, τον επόμενο μήνα πήρε το μισθό του στη νέα εργασία. Αυτή η απώλεια των 300+  θέσεων εργασίας εάν και έγινε με μία σχετική «ομαλότητα», έχει τρομερό αρνητικό αποτύπωμα στις τοπικές κοινωνίες. Μαγαζιά έκλεισαν, τα σχολεία μετρούν λιγότερα παιδιά, η λαϊκή ανάπτυξη έχει «παγώσει», η χρεοκοπία των νοικοκυριών έχει πάρει τρομερές διαστάσεις.

Ας σκεφτεί ο καθένας μας,  σε μία νύχτα οι υπόλοιποι 600 στο εργοστάσιο να βρεθούμε στο ταμείο ανεργίας και ας συνυπολογίσει  ότι οι κουτσουρεμένες αποζημιώσεις που πήραμε πριν ένα χρόνο εξανεμίστηκαν σε υποχρεώσεις που είχαν συσσωρευτεί από τις δυσβάστακτες περικοπές που εφαρμόζονται  εδώ και 4 έτη. 

Ας σκεφτεί ο καθένας μας ότι τη συγκεκριμένη περίοδο που λήγουν οι συμβάσεις μας θα μετράμε ήδη στην περιοχή μας 50 εκατομμύρια λιγότερο εισόδημα από την ακαρπία ελιάς και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα φορτωθούν την νέα φοροληστεία.

Ας σκεφτεί ο καθένας μας ότι η ανεργία που θα δημιουργηθεί, θα ανεβάσει την προσφορά εργασίας. Οι μεγαλοεργοδότες της περιοχής μας τα τρίβουν τα χέρια. Αξιοποιώντας το νομοθετικό αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν, αξιοποιώντας τους ανέργους της ΛΑΡΚΟ, θα επιδιώξουν να συρρικνώσουν  το εισόδημα των εργαζομένων στις άλλες επιχειρήσεις στην περιοχή μας, όπως είναι ιχθυοκαλλιέργειες και βιομηχανίες της Αταλάντης.

Ας σκεφτεί ο καθένας μας ότι την ίδια χρονική περίοδο οι επιπτώσεις των πολέμων στην Παλαιστίνη και στην Ουκρανία θα μεγαλώσουν την ακρίβεια. 

Ας σκεφτεί ο καθένας μας ότι το ιατρείο της ΛΑΡΚΟ που υποστηρίζει την περιοχή μας θα κλείσει και η κάλυψη αναγκών υγείας  θα γίνετε, είτε με τους αγροτικούς γιατρούς που έρχονται κάθε 15 ημέρες, είτε με τον γιατρό στην Μαλεσίνα,  που αυτή τη στιγμή καλύπτει τις ανάγκες 5000 κατοίκων και  θα πρέπει να καλύψει τους διπλάσιους.

Ας σκεφτεί ο καθένας ότι μετά από 3 μήνες θα ξεκινήσουν οι εξώσεις από τα σπίτια του των οικισμών για 150 περίπου οικογένειες.

Ας σκεφτεί ο καθένας μας ότι θα υπάρξει συγχώνευση σχολείων. 

Ας σκεφτεί ο καθένας μας ότι η εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους, είναι συμμετοχή σε  δολοφονίες αθώων, βάζει σε  κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ασφάλεια μας από πιθανά αντίποινα, αντικειμενικά υποστηρίζεται με έξοδα που θα μας φορτώσουν.

Και ας σκεφτεί ο καθένας μας ότι όλα αυτά θα συμβούν την ίδια στιγμή που στην περιοχή μας γίνεται πάρτι εκατομμυρίων ευρώ επενδύσεων σε ανεμογεννήτριες φωτοβολταϊκά υποσταθμούς που όλα αυτά συνδέονται με τη ΛΑΡΚΟ και ετοιμάζουν την κερδοφορία από την εκμετάλλευση του νικελίου.

Όχι.

Ούτε να τα σκεφτούμε θέλουμε.

Ούτε και θα το επιτρέψουμε να γίνει.

Μαζί με τους εργαζόμενους και της περιοχή μας θα αγωνιστούμε όχι μόνο να ανανεωθούν οι συμβάσεις των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, να επαναλειτουργήσει με όλους τους εργαζόμενους και με αξιοπρεπείς μισθούς, αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι να έχουμε συμβάσεις να έχουμε μισθούς έτσι ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Θα αγωνιστούμε μαζί με τους αγρότες για να παραμείνουμε στην ΛΑΡΚΟ, αλλά και για την αποζημίωση από την  ακαρπία, για τη μείωση του κόστους παραγωγής μας για κατώτερες σταθερές  εγγυημένες τιμές.

Θα αγωνιστούμε μαζί με τους μικρό επαγγελματίες για να παραμείνουμε στην ΛΑΡΚΟ, αλλά και ενάντια στην επιδρομή της νέας φοροληστείας.

Θα αγωνιστούμε μαζί με τους εργαζόμενους σε άλλες επιχειρήσεις στην περιοχή μας, για να παραμείνουμε στην ΛΑΡΚΟ, αλλά και για να έχουν και αυτοί ΣΣΕ και δικαιώματα.

Θα αγωνιστούμε με όλους τους εργαζόμενους της χώρας μας, θα τους έχουμε δίπλα μας και θα είμαστε δίπλα τους μέρα νύχτα, χειμώνα καλοκαίρι για  να βελτιωθεί συνολικά η ζωή των εργαζομένων, γιατί νησίδες παραδείσου σε αυτό το σύστημα δεν υπάρχουν για τους εργαζόμενους, υπάρχει ο δρόμος του αγώνα και των κατακτήσεων.

Θα αγωνιστούμε  να απεμπλακεί η χώρα μας από τους δολοφονικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ – ΕΕ- ΗΠΑ. Θα αγωνιστούμε  με τους λαούς της γης για να σταματήσουν οι πόλεμοι, τα εγκλήματα, να είναι η κάθε χώρα ανεξάρτητη και ο κάθε λαός ελεύθερος να επιλέγει τον τρόπο που θα ζήσει.

Απευθυνόμαστε  σε κυβέρνηση και επενδυτές λέγοντάς τους ότι είτε από την πίτα θα πάρουμε το κομμάτι που αναλογεί για τους εργαζόμενους στην περιοχή μας ή κέρδη να μην προσδοκούν.

Μέχρι να υπάρξει γενική οικονομική και πολιτική αλλαγή όπου όλη η πίτα θα είναι των εργαζομένων, μέχρι τότε, το κομμάτι που μας αναλογεί είναι η τίμια εργασία μας με αξιοπρεπείς μισθούς και εργατικά δικαιώματα.

Ας μη καρτερούν ότι θα σηκωθούμε να φύγουμε αυτόν  τον τόπο,  ότι θα μας σκορπίσουν και θα έχουν  τη δυνατότητα να διαλέξουν «όσους θέλουν και με τους όρους που θέλουν».

Με  αυτόν εδώ τον τόπο και τη ΛΑΡΚΟ μας δένουν δεσμά αίματος. 

Δικοί μας είναι οι 80 νεκροί στην ώρα εργασίας. 

Δικοί  μας και οι εκατοντάδες ακόμη θάνατοι από επαγγελματικές ασθένειες.

Εμείς είμαστε και δικοί μας είναι οι σακατεμένοι.

Σε αυτόν εδώ τον τόπο, στα χωριουδάκια γύρω από τη ΛΑΡΚΟ επενδύσαμε το μόχθο των οικογενειών μας,  έχουμε τις «καλύβες» μας και μάλιστα της χρωστάμε στις τράπεζες μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Αντικειμενικά, έμείς είμαστε σπιτονοικοκύρηδες και οι επενδυτές οι μουσαφιραίοι. 

Αυτοί έχουν κυβερνήσεις νόμους και μηχανισμούς,  εμείς έχουμε ο ένας τον άλλον, είμαστε οι  πολλοί,  έχουμε το δίκιο.

Σε αυτή την βάση και μετά από τη μεγάλη συμμετοχή στη σημερινή γενική συνέλευση το διοικητικό συμβούλιο προτείνει να κάνουμε τα επόμενα βήματα:

• Σύσκεψη για να ενημερωθούν οι οικογένειες των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.

• Ομιλίες ενημέρωσης σε κάθε χωριό.

• Συνάντηση ενημέρωσης με όλα τα κόμματα.

• Επιδίωξη συνάντησης με τα αρμόδια υπουργεία.

• Σε συντονισμό με τα άλλα σωματεία θα διοργανώσουμε μία μεγάλη πανελλαδική σύσκεψη σωματείων, λαϊκών φορέων και κατοίκων της περιοχής σύσκεψη   στα μέσα του Δεκέμβρη όπου εκεί θα εκτιμήσουμε τα δεδομένα που θα έχουμε και θα αποφασίσουμε τα επόμενα βήματα σε κάθε περίπτωση. Εάν δεν έχουμε νέα δεδομένα σε αυτήν την σύσκεψη θα αποφασίσουμε τον τρόπο που θα περπατήσουμε σε κατάληψη, που θα μπούμε μπροστά στο να σταματήσουμε μία ανάπτυξη που οι εργαζόμενοι και η περιοχή μας πετιούνται σαν «στυμμένη λεμονόκουπα».

Συνάδελφοι

Τους έχουμε πιάσει  «με τη γίδα στην πλάτη». 

Εκτιμούμε ότι όλο αυτό που βλέπουμε γύρω μας είναι μία πλαστή εικόνα που θέλει να μας οδηγήσει σε παραίτηση και να έχουν το δρόμο ανοιχτό και το σχέδια τους. 

Εκτιμούμε ότι εφόσον έχουμε τα μάτια στραμμένα πάνω τους μπορούμε να διατάξουμε τις δυνάμεις μας  με αυτό τον τρόπο έτσι μέσα από αυτή την υπόθεση να βγει κερδισμένος εργαζόμενος της ΛΑΡΚΟ και ο λαός της περιοχής.

Πότε και με ποιον τρόπο θα τελειώσουν οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους δεν το γνωρίζουμε. 

Ούτε και οι ίδιοι είναι σε θέση να μας πουν, η εμπειρία λέει ότι θα τραβήξουν. 

Μέχρι τότε εμείς πρέπει να εξασφαλίσουμε την παραμονή μας στη ΛΑΡΚΟ και τη μισθοδοσία μας. 

Σε αυτή την κατεύθυνση είμαστε διατεθειμένοι να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο διαλόγου. 

Σε περίπτωση που περπατούν τα εργατικά αντιλαϊκά σχέδια τους θα συγκρουστούμε και μαζί μας θα είναι χιλιάδες, να είστε σίγουροι,  θα φανεί αυτό το επόμενο διάστημα, στη προετοιμασία αυτής της σύγκρουσης..

Δεν την επιδιώκουμε, αλλά σε περίπτωση που χτυπήσουν θα απαντήσουμε.

Άλλο δρόμο δεν έχουμε.

Αυτοί έχουν την υποχρέωση να αποφασίσουν,  εμείς προετοιμαζόμαστε  για να εξασφαλίσουμε εργασία, ψωμί και προκοπή για εμάς, τις οικογένειες μας, την περιοχής μας.

Είμαστε αισιόδοξοι.

Τα καταφέραμε μέχρι σήμερα.

Στο τέλος θα είμαστε νικητές.

Για το διοικητικό συμβούλιο

Ο πρόεδρος

Πολιτής Παναγιώτης

ΛΑΡΚΟ  3 Νοεμβρίου 2023