«Πάρε με όταν φτάσεις»

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΛΑΡΚΟ

ΕΔΡΑ: ΛΑΡΥΜΝΑ ΛΟΚΡΙΔΑΣ

ΑΡ. ΕΓΚΡ. ΑΠΟΦΑΣΗΣ 106/84                                                       ΛΑΡΚΟ 06/03/2023

ΑΡ. ΤΗΛ.: 2233041403 /44437

ΑΡ.ΦΑΞ: 2233041164

EMAIL:somatiolarcosel@gmail.com

SITE: www.openlarco.com  

Αρ. Πρωτ.:  -16-  

Ανακοίνωση

Σκουπίζουμε τα δάκρυα, σφίγγουμε τα δόντια και το στομάχι και σπάμε την σιωπή.

«Πάρε με μόλις φτάσεις» στην συγκέντρωση, πλατεία Αταλάντης, Τετάρτη 8 Μάρτη

12.00 μ.μ.

Για τα παιδιά που άδικα, δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους.

Για τους γονείς που περίμεναν, αλλά δεν έγινε ποτέ  το τηλεφώνημα από το «βλαστάρι» τους.

Για την φτώχεια γυναίκα, γιαγιά, μάνα και θυγατέρα που με θυσίες στέκεται σε μία άνιση κοινωνία.

Για τους νέους που θα συνεχίσουν να ταξιδεύουν κυνηγώντας τα όνειρά τους.

Για εμάς που το καθήκον μας καλεί να διεκδικήσουμε, το «μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο». Να αποδοθούν οι ευθύνες, να μην αφήσουμε να συγκαλυφθεί αυτό το έγκλημα, να εξασφαλίσουμε στα παιδιά όλου του κόσμου να φτάνουν πάντα στο προορισμό τους, να πραγματοποιούν τα όνειρά τους.

Διεκδικούμε εργασία, μισθούς και δικαιώματα που να μπορούμε να καλύψουμε με αξιοπρέπεια τις ανάγκες μας, ασφάλεια στην εργασία και  στη ζωή των οικογενειών μας. Αν το 2023 είναι ουτοπία και τρέλα αυτό. Δηλώνουμε ρομαντικοί μέχρι εσχάτων  και αθεράπευτα τρελοί.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Σας θυμίζει κάτι το αφήγημα (;):

«Ο σιδηρόδρομος είναι ζημιογόνος. Οι εργαζόμενοι κρατικοδίαιτοι. Πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί γιατί  πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος». «Με την  ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων θα γίνουν επενδύσεις και θα έχουμε ασφαλή τρένα με φθηνό εισιτήριο. Θα έρθει ανάπτυξη και θα ανοίξουν θέσεις εργασίας».

Πόσο όμοιο είναι με το (;):

«Η ΛΑΡΚΟ είναι ζημιογόνα, ένα βαρέλι δίχως πάτο. Οι εργαζόμενοι κακομαθημένοι και καλοπληρωμένοι, κάθονται και πληρώνονται, μένουν στους οικισμούς της και έχουν ψυγειοκαταψύκτες. Πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί για να απαλλαγεί ο Έλληνας φορολογούμενος. Οι επενδυτές θα εκσυγχρονίσουν τις απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις, θα την λειτουργήσουν με ασφάλεια στην εργασία και σεβασμό στο περιβάλλον. Θα έρθει ανάπτυξη με θέσεις εργασίας».

Για το έγκλημα στα Τέμπη  μας εξοργίζουν τα όσα λένε:

«Φταίει ο  σταθμάρχης, είναι ανθρώπινο λάθος. Θα αποδοθούν ευθύνες. Θα είμαστε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων. Θα κάνουμε ριζικές αλλαγές για να μην υπάρξουν άλλοι».

Για τα εγκλήματα στην ΛΑΡΚΟ μας εξοργίζουν κάθε φορά  γιατί μας λένε:

«Ανθρώπινο λάθος. Οι εργαζόμενοι έχουν αναπτύξει μια κουλτούρα εξοικείωσης με τον κίνδυνο και δεν τηρούν τα μέτρα προστασίας. Θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, θα  πάρουμε μέτρα για να μην ξανασυμβεί.  Θα στηρίξουμε την οικογένεια του θύματος». Μάλιστα, «στέκονται τόσο  δίπλα»στις οικογένειες των θυμάτων που για την ΛΑΡΚΟ ψήφισαν να τους δώσουν μέχρι και 100.000 ευρώ, λιγότερα δηλαδή και από αυτά που παίρνει ένας διορισμένος (από τους ίδιους)  «τεχνοκράτης» σε ένα έτος.

Κοινός παρονομαστής:

Στις καταγγελίες των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους τους απαντούσαν ότι «δυσφημίζουν την εταιρεία». Στις καταγγελίες των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ μας έλεγαν ότι «αναδεικνύοντας τα προβλήματα θα κλείσουμε την εταιρεία». Στη ΛΑΡΚΟ τους ήταν εύκολο να αποδώσουν την ευθύνη στο θύμα, ήταν ένας και δεν μπορούσε να μιλήσει. Και όταν ήταν αδύνατο να συμβεί αυτό, μετακινούσαν την ευθύνη μία βαθμίδα παραπέρα, στο συνάδελφο, στον «σταθμάρχη της ΛΑΡΚΟ»,  στον επικεφαλής του πόστου εργασίας. Όμως, και στις δύο περιπτώσεις και σε όλες τις περιπτώσεις, «η φωνή των νεκρών ακούγεται»  μέσα από την δική μας φωνή.

Μέχρι σήμερα και στις δύο περιπτώσεις και σε όλες τις περιπτώσεις, δεν δεχόμαστε η πολιτική της απαξίωσης και αυτοί που την εφαρμόζουν να μένουν στο απυρόβλητο και να  «κουνουν  το δάχτυλο»  σε εμάς  που καταλήγουμε θύματα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. 

Κανείς δεν ξεχνά τους 80 νεκρούς της ΛΑΡΚΟ, τους εκατοντάδες από επαγγελματικές ασθένειες, τους σακατεμένους. Κάνεις δεν θα ξεχάσει το έγκλημα στα Τέμπη, τα εγκλήματα σε κάθε τόπο δουλειάς. Όλοι γνωρίζουμε τους πραγματικούς υπεύθυνους.

Και στις δύο περιπτώσεις και σε όλες τις περιπτώσεις, για να ιδιωτικοποιηθούν αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις (και όχι μόνο αυτές), υπήρξε μία μεθοδευμένη συνειδητή απαξίωση από όλες τις  κυβερνήσεις. Μία πολιτική εγκατάλειψης, υπερχρέωσης και προστίμων με κατεύθυνση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και στις δύο περιπτώσεις και σε όλες τις περιπτώσεις αναδεικνύεται ο τρόπος που συνδέονται οι κυβερνήσεις με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή τα κέρδη των λίγων και αυτή η σύνδεση είναι η «μήτρα που γεννά» τις μίζες και τη διαφθορά. Στον σιδηρόδρομο «βγάζουν μάτι» οι προκλητικές συμβάσεις παραχώρησης που σύναψαν και υπόγραψαν όλες οι κυβερνήσεις. Στην ΛΑΡΚΟ «βγάζει μάτι» η κατασπατάληση εκατομμυρίων από όλες τις κυβερνήσεις, η συνειδητή εγκατάλειψη για να την γκρεμίσουν και να τη δώσουν «έναντι πινακίου φακής». Όλες οι περιπτώσεις είναι προκλητικές και βγάζουν μάτι.

Ο σιδηρόδρομος και η ΛΑΡΚΟ είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπως και τα ναυπηγεία, η ΕΛΒΟ, οι δρόμοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι τηλεπικοινωνίες, η ΔΕΗ και συνολικά οι υποδομές που δίνονται από όλες τις κυβερνήσεις για να κερδίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Όλα αυτά εκποιήθηκαν, γεμίσαμε ανέργους και κάτεργα,  ζούμε την σημερινή κατάσταση έχοντας οι κυβερνήσεις «δεξί χέρι»  μεγάλη μερίδα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που παίρνουν κατεύθυνση και τα παρουσιάζουν ως «ζημιογόνα», που τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και τα αιτήματα, είτε δεν τις προβάλλουν, είτε με το αφήγημα «έχετε δικαίωμα στην απεργία, αλλά και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στην εργασία, κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές κτλπ», ενεργοποιούν το κοινωνικό αυτοματισμό.

Αυτή είναι η αλήθεια και αποτέλεσμα αυτής της αλήθειας είναι τα θύματα στα Τέμπη, είναι τα θύματα στους χώρους δουλειάς, είναι οι άνεργοι, οι εκδικητικά απολυμένοι που αγωνίστηκαν για μέτρα προστασίας, τα καθημερινά δικαστήρια απέναντι σε συνδικαλιστές και αγωνιστές που αντιστέκονται σε αυτή την πολιτική,  η ασφυξία που δεν μπορούμε να ζήσουμε από την ακρίβεια, που μας παίρνουν τα σπίτια, μας κόβουν το ρεύμα κτλπ.

Για αυτή τη συνολική αδικία αγωνιζόμαστε σε κάθε χώρο ξεχωριστά και όλοι μαζί. Υπεύθυνοι είναι όλοι όσοι κυβέρνησαν. Αυτή τη συνολική αδικία είμαστε αποφασισμένοι να την αλλάξουμε, απαιτούμε «το μαχαίρι να φτάσει στο κόκκαλο».

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

«Πάμε και όπου βγει». Όταν είμαστε όλοι μαζί  σα μία γροθιά είναι σίγουρο ότι θα φτάσουμε στον προορισμό μας. 

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ  την Ελπίδα, το πατριωτάκι μας και όλους όσους χάθηκαν. Με  αυτόν τον τρόπο θα είμαστε πάντα δίπλα στους δικούς τους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα πουλήσουμε ποτέ την ελπίδα των νέων, θα την κρατήσουμε ψηλά μέχρι η ελπίδα και το όνειρο να γίνει ζωή.

Υ.Γ. Ενημερώνουμε τα μέλη μας ότι  η συνάντηση με το Υπουργείο Οικονομικών θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 7 Μαρτίου 2023. Κάτω από αυτή την εξέλιξη η συνέλευση μας μετατίθεται για την Τρίτη 14 Μαρτίου 2023 στις 11:00 το πρωί στο κινηματογράφο Ίλιον του οικισμού ΛΑΡΚΟ.